Էջ:A story of a generation.djvu/174

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Կակե Շավեշի, Իսկոյե Քոչոյի (ՀՀ Արարատի մարզ), երեւանցիներ Հաջիե Ջնդիի, Սահիդե Իբոյի, Արագածոտնի մարզից՝ Ռզգե Աթոյի, Կոտայքի մարզից՝ Բրոյե շեխ Դավրեշի, Երեւանից՝ Ջահանգիր աղայի որդի Ֆատլա բեգի եւ շատ ու շատ ուրիշների պատմածները, որ 20-րդ դարի սկզբներին գազան թուրքերն ու քրդերը, ինչպես միշտ է եղել, իսկ այս անգամ՝ ավելի մեծ չափերով՝ հայերին ու եզդիներին կոտորեցին։

Պետք չէ մտածել, որ հայերն ու եզդիները հլու-հնազանդ ենթարկվեցին ու զիջեցին իրենց տունն ու տեղը։ Ոչ, մարտնչեցին մինչեւ վերջ, բայց քանի որ նենգ թշնամիներն ունեին մեծ ուժ ու կարողություն, կարծես թե, հասան իրենց վաղեմի նպատակին։

«Էզդիխանա» ամսաթերթ,
թիվ 2, 2006թ.