Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/153

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է
ՏԵԱՌՆ ՆԵՐՍԻՍԻ ԳՐԵԱԼ
ԱՌ ԵՂԲՕՐՈՐԴԻՆ ԻՒՐ
ԱՊԻՐԱՏՆ Ի ԿՈՍՏԱՆԴՆՈԻՊՕԼԻՍ


Արեգական լուսոյ ծագման՝
Սէր քո առ իս համանըման.
Ռետին քաղցու բըժըշկական,
Յագեցուցիչ՝ որ քեզ բաղձան։
Ապիրատիդ գըրեմ զայս բան,
Եղբօրորդւոյդ իմ ըղձական.
Պանծացելումդ արիական
Ձիավարժից ներհըմտական,
Ի տէգ նիզակ շարժողական
Որպէս ծըղօտ մի եղեգան.
Րամեալ յահեակ կըրող վահան,
Իբըր սանձով անշեղական։
Արիութեանց պարառական,
Նախնեաց քաշացըն գոլ նըման։
Տիրականիդ ընդհանրական,
Որպէս լըսեմ, դու պատուական։
Նա և միւսում սեռ արքունեան
ՅԱնդրոնիկեայ սիրալրական,
Իսկ առ ի մէնջ՝ հրաժարական
Ի սիրելեացըս քո բնական։
Տենչամբ սիրոյդ սըրտի տարփմամբ,
Մինչ զի կիզուլ տեսոյդ յիշմամբ։
էից վե՛հ երանական
Զքոյդ տեսութիւն քոյքըս վարկան.
Րոտեալ ի յայս վայր ամրական,
Գալով քոյին ընդ բիւրական,
Ներածութեամբ արքունական
Առ սկիւթականս ահեղ գոչման,
Երանութեանց արժանանան
Որք տեսանեն զայս եղական։
Րաբունաբար գրաւորական
Ծանո, թէ է ըստուգական.
Սըրտից մերոց նըւաղական
Լինել յուսով զըւարթական։