Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/157

Եւ Քրիստոսի չարչարակցեալ.
Բարեաց արմատ հայոց եղեալ,
Զիմաստութեան գանձըն խընդրեալ։
Զոր աղօթից մասամբ գըտեալ,
Հոգւոյն մատամբ տըպաւորեալ.
Ըստ Մովսէսի արժանացեալ
Զաստուածագիծ տառս ընկալեալ
Երիւք տասամբք վեցիւք յանգեալ,
Արեգական ելիւք չափեալ։
։Այսմ շընորհի սովաւ տըւեալ,
Սուրբըն Սահակ օժանդակեալ.
Որ Ներսէսի որդի ծընեալ,
Համանըման նախնեացն եղեալ։
Որք երկոքին սոքա ընտրեալ
Եկեղեցւոյ ամոլք լըծեալ,
Զբանին ակօսըն պատառեալ,
Զիմաստութիւնըն սերմանեալ։
Մանկունս ուշեղըս ժողովեալ.
Նոր դպրութեամբ այնու վարժեալ.
Որք թարգմանիչք հոգւովն եղեալ,
Ըստ Պըտղոմեայ ի նոյն շարժեալ,
Յաթենացւոց քաղաքն երթեալ,
Զիմաստութեան ծաղիկս առեալ.
Որպէս մեղուք թեւօք բարձեալ,
Յեկեղեցիս հայոց բերեալ։
Այս է Մովսէս Դաւթիւ եղեալ,
Եւ Մամբրէիւ այլ հետեւեալ.
Այնքան շնորհօք վերին լըցեալ,
Մինչ զի յունաց գերազանցեալ։
։Բայց Մեսրոպայ շըրջագայեալ,
Զամենեսեան լուսաւորեալ,
Վրաց ու Աղուանից գիր ըստեղծեալ,
Հոգւոյն շնորհօք առատացեալ.
Զեկեղեցւոյ կարգս յօրինեալ,
Եւ սքանչելեօք վախճան առեալ.
Լոյս ի յերկնից վերածագեալ
Ի ձեւ խաչի մարմնոյն խաչեալ։
…Այլ աստանօր վիպասանեալ