Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/158

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Զհարազատէն իմոյ ընտրեալ,
Որ ի ստենէ գոլով հատեալ,
Առ համանուն հօրըն վարժեալ։
Իբրեւ նորա վախճան առեալ,
Հօրն երկրորդի յաւանդ տըւեալ.
Զոր սիրաբար յինքն ընկալեալ,
Յիմաստ տառից ներակրթեալ։
Իբրու նորա յառաջացեալ,
Եւ հասակին մարմնոյ աճեալ,
Ի սուրբ կոչումըն հրաւիրեալ,
Եւ քահանայ ըզնա օծեալ։
։Արդ մինչ կային զըւարճացեալ
Եւ առ միմեանըս խրախացեալ,
Յաստուածային վարըս բերկրեալ
Եւ ի հոգին ուրախացեալ,
Լուր դառնութեան եղեւ հընչեալ
Եւ ձայն գուժի Հռամայ հասեալ։
Քանզի գըթած հայրըն խռովեալ
Զմեր ըստ մարմնոյ հայրըն բարձեալ,
ԶՊալհաւունին ազգաւ սերեալ,
Ըզհարազատ տէրանցն եղեալ,
Աստուածային շնորհօք լըցեալ
Եւ երկիւղիւըն զարդարեալ,
Գեղապաճոյճ անձն երեւեալ,
Իշխանութեամբ շըքեղացեալ.
Ըզնախնական անուն առեալ,
Որ Ապիրատն էր յորջորջեալ.
Թոռըս մեծին Գրիգորի լեալ,
Որ Մագիստրոս մականուանեալ։
։Զայս տունկ բարի արմատացեալ
Իսմայելեան հողմոյն խըլեալ,
Որք ըստ մեղաց մերոց շարժեալ,
Արմատախիլ զՀայք արարեալ.
Յարեւելեան կողմանց սըփռեալ,
Մինչ յարեւմուտըս ժամանեալ։
Որոց առ մեզ եկեալ հասեալ,
Եւ զամրականըն պաշարեալ.
Վահանաւորըք կուռ վառեալ,