Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/48

Ի չորից կողմանց ծաղկեալ իմ գաւազանըն,
Ել յոստէ-յոստ մարգարիտ՝ իմ գաւազանըն.
Ով էառ ու չտա ի յետ իմ գաւազանըն՝
Ի յօրհնած հող չըմըտնէ, ոչ յաւազանըն։

Մէջըն փոր, մըշկով ի լի՝ իմ գաւազանըն,
Եւ ի միջին ոսկի խընծոր՝ իմ գաւազանըն.
Ով էառ ու չտա ի յետ իմ գաւազանըն՝
Ի յօրհնած հող չըմըտնէ, ոչ յաւազանըն։

Խաչաձև և խաչագլուխ իմ գաւազանըն,
ՅԱդամայ գըլխոյն վերայ՝ իմ գաւազանըն.
Ով էառ ու չտա ի յետ իմ գաւազանըն՝
Ի յօրհնած հող չըմըտնէ, ոչ յաւազանըն։

Ի վերայ խաչին կազմեալ հաւ սիրամարգ, իմ գաւազանըն,
Եւ մարգարտէ թագն ի գըլուխ սիրամարգին, իմ գաւազանըն.
Ով էառ ու չտա ի յետ իմ գաւազանըն՝
Ի յօրհնած հող չըմըտնէ, ոչ յաւազանըն։

Ոսկէհե՜ր, ոսկէփետո՜ւր հաւ սիրամարգ, իմ գաւազանըն,
Եւ ոսկէ կուտն ի կըտուց սիրամարգին, իմ գաւազանըն.
Ով էառ ու չտա ի յետ իմ գաւազանըն՝
Ի յօրհնած հող չըմըտնէ, ոչ յաւազանըն։

Ի թևէ-թև շուք ունէր հաւ սիրամարգ, իմ գաւազանըն,
Մարգարտով զարդարեցաւ հաւ սիրամարգ, իմ գաւազանըն,
Ով էառ ու չտա ի յետ իմ գաւազանըն՝
Ի յօրհնած հող չըմըտնէ, ոչ յաւազանըն։

Լուսափա՜յլ, պայծառ տեսակ հաւ սիրամարգ, իմ գաւազանըն,
Ի յոստէ-յոստ մարգարտաշար հաւ սիրամարգ, իմ գաւազանըն.
Ով էառ ու չտա ի յետ իմ գաւազանըն՝
Ի յօրհնած հող չըմըտնէ, ոչ յաւազանըն։

Ի յահէ սիրամարգին սարսեն դըժոխք, իմ գաւազանըն։
Ի ձայնէ սիրամարգին ցընծան երկինք, իմ գաւազանըն.
Ով էառ ու չտա ի յետ իմ գաւազանըն՝
Ի յօրհնած հող չըմըտնէ, ոչ յաւազանըն։