Հետաքրքիր որմնանկարներ են պարունակում Իջևանի շրջանի Ս.Առաքելոցվանքը (XIII դար) և Առաջաձորի փոքրիկ եկեղեցին (XIII դար)։ Այստեղ ավագ խորանում նկարված են տարբեր տիպի երկու եկեղեցիներ։
Մեծ հետաքրքրություն են ներկայացնում Դադիվանքի Կաթողիկե եկեղեցու որմնանկարները (XIII դար)։ Նկարները մնացել են հյուսիսային և հարավային պատերի վրա։
Հյուսիսային պատի վրա ներկայացված է մի քայլող անձնավորություն։ Նրա մոտ մի երկրորդ անձնավորություն է։ Նույն պատի վրա նկարված է Հիսուսի ծնունդը։ Հարավային պատի տեսարանն էր՝ Աստվածածին։
«Հարավային պատի վրա պատկերված է Սուրբ Նիկողայոս Հրաշագործին Քրիստոսի կողմից վեղարի և Մարիամ Աստվածածնի կողմից թիկնոցի հանձնման մեծամասշտաբ տեսարանը, իսկ հյուսիսայինի վրա՝ Ստեփանոս սարկավագի քարկոծման տեսարանը(գտնվում է պատի աջ մասում)։ Նիկողայոս Հրաշագործի պաշտամունքը տարածում չունենալով Հայաստանում՝ անգամ ուշ միջնադարում, ու նաև վերջինիս ի հայտ գալը ևս պետք է, որ առանձնահատուկ պատճառ ունենար»432։
Որմնանկարի հետքեր են պահպանվել նաև Ծիծեռնավանքում։ Մշակութային կյանքի բոլոր բնագավառների համաչափ աշխուժացման պայմաններում վերելք է ապրում նաև դեկորատիվ կիրառական արվեստը։
Այս բնագավառի մի առանձին ճյուղ է կազմում գորգագործությունը։ Արցախում այն լայնորեն տարածված է եղել դեռևս միջնադարում։ Մովսես Կաղանկատվացին տակավին VII դարում, խոսելով մետաքսահյուս ու կերպաս դիպակների, ոսկու ու արծաթի ընտրելագույն կահույքի ու սպասեղենի մասին, հիշում է Արցախի գույնզգույն կարպետները։
Արարական աղբյուրները հիացմունքով են խուսում Հայոց Արևելից կողմանց արհեստավորների աշխատանքի մասին։ Ալ Մաքսուդին գրում է, որ այդ երկրում արտադրած պաստառների և գորգերի, որդան կարմիրի, ծածկոցների ու ներկերի նմանը ինքը ոչ մի տեղ չի տեսել433։