Այս էջը սրբագրված է
ԿՅՈՐԱ
(Գյուղի տպավորություններ)
Քերծերի մեջ պահված մի գյուղ է Կյորան՝ սրածայր ժայռերով, քարանձավներով շրջապատված, գետնափոր տներով, ուր արևի շողերի մի խուրձ է թափանցում փոքրիկ հերդիկից և հազիվ է լուսավորում քարայրի ներսը։
Ծնկներդ դողում են ու ցավում, մինչև նեղ կածանով Կյորա կիջնես։
— Ինչպես են ապրում, ինչո՞ւ այս խորխորատից դուրս չեն եկել,— պատրաստվում ես հարցնելու հանդիպած գյուղացուն։
Իրենք էլ են բեզարել։
— Ոչ մի շինարար աշխատանք չենք ուզում կատարել,— ասում են գյուղացիք։
— Ղզլբաշի ժամանակ Կյորան «պենդոտ» (բերդ) է եղել։ Մեր պապերը դրա համար են հավաքվել էստեղ,— ասում էր մի ալևոր։
— Հիմա փուչ տեղ է, էստեղ ապրել չի լինի։
«Պենդոտի» ավերակները մինչև այժմ էլ կան։ Ձորի երկու ափին բարձր ժայռերի մեջ թաքստոցներ և անցքեր կան, որտեղից կրակել են ղզլբաշի ժամանակ։ Այդ ամրոցում գյուղացիք հիմա խոտ են դարսում։
Կյորան աղքատ է, անչափ աղքատ։ Յոթանասուն ծուխն ունի մի ձի և մի ջորի։ Ամենից ունևոր գյուղացին ունի 20 ոչխար, 2 կով, մի կամ երկու լծկան և մի էշ։ 25 տուն լծկան ու կթան չունեն։
