Պարուչիկը մտավ թփուտը։
Կարագինը գնդացիրն ուղղեց դեպի թփուտը։
Գնդացիրը կտկտում է։
3
Գնդացիրի կրակոցի ձայները հասնում են գյուղը։ Պաշտոնավորը և քյոխվան. ապա շրջանը հետզհետե բացվում է, և երևում է մի կտուր, կտուրի վրա հավաքված կանայք և տղամարդիկ։
Լեղապատառ վազում է գզիրը։ Նա բղավում է։
- Վայ ամա՜ն, հայերն իրար կոտորեցին։ Քյոխվան քաշվում է տուն, ճակատին շոր է կապում, մըտնում է անկողին
Պաշտոնավորը՝
- Ժողովուրդ, բա հի՞նչ եք ասում... Ախր, «մեր տղորցը» կոտորեցին։
Բադու մայրը. (նա, որ ասաց. «Սև լինի Բաքուն» և ուզեց որդուն դուրս հանել շարքից լսելով այդ, ծնկներին է խփում, կրծքին է խփում և ճչալով վազում է.
- Ամա՜ն, երեխայիս սպանեցին...
ժողովուրդն իրար է անցնում։20
4
Մակիչը վայր դրեց հեռադիտակը, և չորս հոգով շտապում է դեպի Պուղանը Ձիավորները աջ թևից քաշում են դեպի գյուղը։ նրանց մտադրությունն է գյուղը մտնել թիկունքից, շրջապատել ապստամբներին։
Պուղանը կռվի է բռնվել։ Ձիավորները դանդաղ, բայց քայլ առ քայլ իջնում են գյուղի վրա...
Թփուտների միջից մեկ-մեկ դուրս են սողում դաշնակները։ 30 նանք կուզեկուզ գալիս են։ Նրանք գալիս են դեպի քարափը, որ սարահարթի գլխավոր դիրքն է։
