Էջ:Axel Bakunts, Collected works, vol. 3 (Ակսել Բակունց, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/535

Կրակեցին։ Ձիավորները հետ են փախչում։

Հետապնդողը ձորում լսեց կրակոցի ձայները և շվարած կանգնել է․․․

10

Անտառի մեջ արագ վազում է Մակիչը։

Պարանի ծայրերը փաթաթվում են թփով, Մակիչը վայր է ընկնում... Շրջվում է, չարչարվում է, ուզում է ազատել ոտքերով, չի կարողանում, բարկացած քաշում է, կապն ավելի է ամբանում, կռանում է ատամներով պոկի, փշերը երեսը ծակծկում են...

Հուսահատությունը հետզհետե հաղթում է։

Մակիչի վայր ընկնելուն և հուսահատության զուգահեռ, կատարվում է հետևյալը։

Մացառուտում թաքնված գյուղացին Պուղանին ցույց է տալիս քարափը, որտեղից Մակիչն իրեն գցեց։ Նրանք իջնում են։

Ավազների մեջ խրվելով, դժվար բարձրանում է հետապնդողը։

Նրա կողքով անցնում են: Պուղանն ուզում է նրան խփել, բայց Կարագինը չի թողնում։

Իջնում են։

Խոտերի մեջ նշմարվում են հետքեր։

Մակիչն անցել է ջրով։

11

Մակիչը քնել է, ավելի շուտ նվաղել է։

Հանկարծ լսում է, որ կանչում են․

- Աաու՜ո՜ւ․․․

Մակիչն արձագանքում է․․․

Մակիչի կապերը կտրել են։ Մեկը հավաքում է պարանի կտորները թաքցնում քարի տակ։

Մակիչը հետզհետե բացում է ընդարմացած թևերը՝ նախ ձեռքերը, ապա բազուկները, ապա ամբողջ թևերը և այդ մարզանքի հետ զարթնում է խինդը և կորովը։