Էջ:Axel Bakunts, Collected works, vol. 3 (Ակսել Բակունց, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/538

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

- Հիմա մորս չարչարում են...

Բադին նայում է հեռացող ձիավորների ետևից

3

Գյուղի փողոցը։

Ձիավորները կտրել են նախիրի առաջը։ Նրանց ավագը հրամայում է․

- Բոլշևիկի տավարը ջոկիր...

Երկու ձիավոր նետվում են առաջ։ Գզիրը ցույց է տալիս, թե որ կովն է «բոլշևիկի»։ Ջոկում են։

10 Գնդակի նման մեջ է ընկնում Բադու մայրը, որ որդուն ուզեց դուրս քաշել ապստամբների շարքից։ Կախվում է իր կովի վզից, կանչելով՝

- Ամա՜ն, տունս քանդվեց...

Նրա ձեռքից կովը խլում են։

Կինը վազում է։

4

Պարուչիկ Ամիրջանովը նայում է մի կետի։ Կողքին նստած է մի սպա։

Խավարի միջից դուրս է գալիս Աթա ապերը։ Նրան կալանատեղից 20 են բերել։ Մի քիչ հեռու կանգնում է ուղեկցող պահակը։

Աթա ապերը գալիս է դանդաղ, նայում է Ամիրջանովին։

Նայեց և ճանաչեց նրան։

Ամիրջանովն ևս ճանաչեց նրան։

- Դու Մակիչի հայրն ե՞ս․․․

Աթա ապերը գլխով պատասխանում է «այո»։

- Ո՞ւր է Մակիչը․․․

Աթա ապերը լուռ է։ Ապա հանդարտ ասում է․

- Քո զինվորները բռնեցին նրան․․․

Ամիրջանովը ջղայնանում, բայց զսպում է։

30 - Ուրեմն դու չե՞ս լսել, որ նա փախել է․․․

Աթա ապերը իրոք որ չի լսել փախուստի լուրը։ Նա և′ ներքին ուրախություն է ապրում, լսելով որդու փախուստը, և′ միաժամանակ աշխատում է չմատնել իր ուրախությունը։