3
Պարուչիկ Ամիրջանովը մեկնելու պատրաստ է։ Նրա կողքին հենց ինքը կապիտան Տեր-Պետրոսովն է, Տեր-Պետրոսյանը, որին նշանակել են հրամանատար երկրորդ ճակատի։
Խավարի միջից գալիս է քյոխվան։ Վիճակը լավ չէ։ Գյուղում վատ լուրեր են պտտվում, և ահա հեռանում է ինքը՝ պարուչիկ Ամիրջանովը, Պաշտոնավորի գոված «վլաստը»։
Քյոխվան անհանգստությունից ոտքերը փոխնիփոխ կանգնել է։
10 Պարուչիկը կապում է թուրը և սեղմում է կապիտանի ձեռքը.
- Հաջողություն ձեզ...
- Բա․․․- հազիվ է ասում քյոխվան, երբ Ամիրջանովն անցնում է նրա կողքով։
- Հրամանատարը կապիտանն է,- ընդհատում է նրան Ամիրջանովը։
Քյոխվան շշմած նայում է նրանց։
4
Համրիչի վրա քյոխվան գցում է իր շահն ու վնասը։ Տեսնելով, որ վնասը մեծ է, դեն է հրում համրիչը, վզից հանում է 20 տանուտերության նշանը, և ինքն իրեն ասում է․
- Ա՜խ, պրիստավի ռեժիմ, ո՞ւր ես․․․
Խավարում։
5
Ամիրջանովը դարպասից դուրս եկավ, ետևից թիկնախումբը
հինգ ձիավոր։
Հրապարակում նստած գյուղացիները նայում են։
Նրա դիմաց դուրս եկավ Պաշտոնավորը։
- Վըիա՜,- Պաշտոնավորը լացակումած կանչում է,- գնացի՜ր,- ապա նայելով հրապարակում նստածներին, ձեռքերը 20 մեկնում է նրանց,- գնաց, է՜․․․
Ժողովուրդը լուռ է։ Մինասը մեջքը դարձնում է։
