Ծակերի ձորը․ բարակ կամուրջ։ Յոթ մարդ և ծերունի, և երիտասարդ զինված՝ ինչպես պարտիզաններ, անցնում են բարակ կամարջով և բարձրանում են կեռման արահետով․․․
Լեռնային լճերի ափերից...
Կապույտ լիճը։ Եզերքին ալպյան խոտը և չքնաղ ծաղիկներ․․․ Լճի խորքում արտացոլել է երկինքը, և նույն խորքում երևում է յոթ ստվեր՝ զինված կոմունարների յոթ ստվեր․․․
Նրանք գնում են խոտերի միջով, լճի ափերով, և միայն նրանց պատկերն է երևում լճի հայելու մեջ։
10
Անտառի բնակիչները...
Արևի մայրամուտն է Զանգեզուրի Երկար անտառում․․․
Անտառի խավար խորքից դեպի արևը գալիս են յոթ պարտիզան։ Նրանց ստվերները երկարում են։ Ստվերները հեռանում են, և հզոր աղմուկով խշշում է անտառը։
Ղափանի հանքափորները...
Հանքի ավերակ մուտքը։ Հեղեղը սրբել է հողը, և դեռևս կախված են նեղգծանի ռելսերը՝ ծուռ, ժանգոտ և ջարդված։ Մի վագոնետ խրվել է հողի մեջ, և արդեն չորս կողմը բուսել է վայրի կանեփ։ Հանքի ավերակ մուտքի առաջ կանգնել են 20 յոթ հանքափոր՝ և ծերունի, և երիտասարդ՝ նիհար, մռայլ և համր։
- Զանգեզուրցիներ, փշրեցեք բռնության շղթաները,- էկրանի ետևից որոտում է մի ձայն։
Հրապարակում բացվում է միտինգը, նույն պարտիզանները՝ յոթն անգամ յոթ, որոնք եկել են Մթնաձորի գյուղերից և լեռնային լճի ափերից, եկել են անտառի բնակիչները և մռայլ հանքափորները։
Խոսում է Քրիստը՝
- Թշնամին ամրացել է Յայջիի դիրքերում․․․
30 Թնդում է նվագախումբը։