Խոտի խնդիրը
Անասնապահությունը դեռ մի քանի տարի մնալու է մեր ուշադրության կենտրոնում։ Այդ մասին կուսակցության 16-րդ համագումարը շատ որոշ և կտրուկ դիրեկտիվ է տվել[1]։
Աշնացանի ընթացքում մոռացության տալ խոտատնտեսությունը չենք կարող։ Դժբախտաբար, մենք այստեղ թերացել ենք և ուշ ենք սկսել մեր ձեռնարկումները։
Մինչդեռ, մեր փորձադաշտերը մի քանի տարի առաջ էին սկսել հացաբույսերի, մանավանդ, աշնան ցորենի ուսումնասիրությունը, որի հետևանքը եղավ այն, որ այսօր զարգացող աշնացանը սուր կարիք է զգում ցորենի տեսակը որոշելուն, ցանովի խոտերի նկատմամբ այդ չենք կարող ասել։
Եվ միայն այս տարվանից ենք սկսում, իբրև աոաջին փորձ, կոլտնտեսություններում և խորհրդային տնտեսություններում աշնան վիկայի և առվույտի ցանքը, այս տարի՝ միայն 300 հեկտարի սահմաններում։
Ոչ մի կասկած, որ երկուսն էլ, մանավանդ աշնան վիկը առաջին հերթին մեր լեռնային ռայոններում կդառնան մշտական և տարածված կուլտուրա։
Ինչպես «Ուկրաինկան» երկու տարում հսկայական հեղաշրջում առաջ բերեց մեր աշնացանի մեջ, այնպես էլ աշնան վիկը և առվույտը պիտի նպաստեն կերի պաշար ստեղծելուն, մանավանդ գարնան ընթացքում, այսինքն՝ ամենասուր ժամանակ, երբ դեռ սարի արոտները խոտ չունեն, կիսաքաղց տավարը կերակրվում է հարոսների և խամերի վրա, ոտնակոխ անելով և փչացնելով հողը։
Տեղերը պիտի այս խնդրին հատուկ ուշադրություն դարձնեն ընդարձակելու իմաստով։
Ցանովի խոտերի խնդիրը բարդանում է նաև նրանով, որ սերմացուն դրսում դժվար է ձեռք բերվում։ Հայաստանում այնքան վիկ և առվույտ չեն մշակել, որպեսզի հնարավոր լիներ տեղում սերմացուն պատրաստելու։
Բայց հնարավոր է մշակության մեջ մտցնելու և՛ կորնգանը, որը տարածված է համարյա բոլոր ռայոններում։
- ↑ 2