ներու խումբը հեռացավ, և Միհրանը հառաջացավ հակառակ ուղղությամբ, չորս ոստիկաններ խուժեցին իր վրա և կանգնեցուցին։ Ժանեթը տեսավ այդ, բայց, ըստ հրահանգի, չի տեսնել ձևացուց և արագ֊արագ իր ձեռքը եղած վերջին թռուցիկները բաշխեց ու հեռացավ։
Ոստիկանները խլեցին թռուցիկները Միհրանի ձեռքեն և
ինքնության թուղթը հարցուցին և տեսնելով, որ օտարական
է, անմիջապես առաջնորդեցին զինքը թաղին ոստիկանատունը։
ժանեթը մինչև կեսգիշեր զանազան միջոցներու դիմեց և
վերջապես, Պերմանանսի* ընկերներու աջակցությամբ, հաջողեցավ
արձակել տալ Միհրանը, որ առավոտյան ժամը երկուսին
դուրս եկավ ոստիկանատան նկուղեն և տուն երթալե
առաջ հանդիպեցավ Պերմանանսը։ Այնտեղ էին բջիջի ընկերներեն
երկուքը, որ կսպասեին իրեն. քիչ հետո եկավ
նաև Ժանեթը և երեքը մեկ առաջնորդեցին Միհրանը իր բնակարանը։
Անոնք անցան գրեթե ամբողջ Փարիզը, քալելով գիշերային
այդ հառաջացած ժամուն, երբ բոլոր «պարկեշտ մարդիկը»
քնած կըլլան։ ժամը երեքը անց էր, երբ հասան Կոնկորդի
հրապարակը և պահ մը մտադրեցին անցնիլ հալերը,
ուր այդ ժամուն բաց սրճարաններ կային։ Ժանեթը մտեր էր
Միհրանի թևը և մտերմաբար կխոսեր անոր հետ։
— Եղածը չնչին բան է,— կըսեր ան,— բայց որովհետև
օտարական ես, կարող են քեզ վտարել, նույնիսկ ստույգ է,
որ այդպես կընեն, պետք է բոլոր հավանականությունները
նախատեսել։ Իսկ ես կդիմեմ Կարմիր օգնության, կնախազգուշացնեմ…
Միհրանը սարսափեցավ այդպես հանկարծ Փարիզեն
մեկնելու հեռանկարեն։
— Ես չեմ ուզեր, չեմ կրնար հեռանալ Փարիզեն,— ըսավ
ան։
- Եվ դուն կկարծես, որ պրեֆեկտուրայի այդ պարոնները
քու կարծիքդ ու ցանկությունդ կհարցնե՞ն,— ըսավ Ժանեթը
հեգնանքով։
___________
- Արհեստակցական միության կենտրոնատեղը։
