կույթի մը ընթացքին և հասկցավ: Գիշերը, երբ տուն վերադարձան, ինքը խոսեցավ Միհրանին.
— Գեղեցիկ է և լավ աղջիկ կերևա կոր, ամուսնացիր
հետը։
— Պաշտոնական ամուսնություն չուզեր,- ըսավ Միհրանը։
— Հիմա՛ր, կարելի՞ բան է, որ չուզե… Դուն ինքդ նախաձեռնությունը
առ, խոսե իրեն այդ ուղղությամբ։ Թե՞
Բարպան և թե՛ Վիկտորյան գոհ կըլլան, վստահ եղիր։
Միհրանը Յորկիին տեղեկացուց Մարիայի ծնողքին
բունքներուն մասին։ Յորկին՝ վերին աստիճանի զվարճացած,
կլսեր Ռընե Մոլի մասին։
— Զարմանալի երկիր է,– ըսավ ան,– ինչ ըսես չի կա
այստեղ…— Եվ հետո լրջությամբ ավելցուց. — Մարիան նվիրված
ընկերուհի կըլլա քեզ համար, նա հիանալի մայր կըլլա…
պաշտոնապես ամուսնացիր, կանոնավորն խեղճ աղջկան
կացությունը։
Հանկարծ Յորկին գտավ նաև գործնական արդյունք մը
այդ ամուսնության մեջ.
— Ֆրանսուհիի հետ ամուսնանալով, դուն ալ կրնաս
դյուրությամբ նատյուրալիզե ըլլալ և այլևս որոշ չափով
ազատ կըլլաս քու շարժումներուդ մեջ…
— Ճի՛շտ է,— ըսավ Միհրանը և Յորկիին խոստացավ
այդ մասին խոսիլ Մարիային հետ։
Միհրանը հարկադրված եղավ այդ խոսակցությունը հետաձգել,
որովհետև անակնկալ դեպքեր զինքը զբաղեցուցին
գիշեր-ցորեկ և նույնիսկ օրերով Մարիային այցելության չի
գնաց։ Անոնք իրարու կհանդիպեին դուրսը, շատ անգամ
մետրոյին գլուխը, հազիվ քանի մը բառ կփոխանակեին և
կբաժնվեին: Միհրանը զբաղած էր հայ գաղթական աշխատավորներու աշխատանքային խմբակներու կազմակերպման
գործով: Այդ խմբակներուն մեջ կրնային մտնել բոլոր հայ
բանվորները և կազմակերպվիլ դասակարգային շահերու
պաշտպանության հիման վրա, կոմկուսի հայախոս հատվա¬
ծի ղեկավարությամբ. Միհրանը ստանձներ էր քարտուղարի
պաշտոնը, նախկին քարտուղարը հանկարծակի վտարված
