- Անհավատալի չէ,— ըսավ դռնապանուհին՝ տխրությամբ նայելով իր խոսակցին։
- Ինչո՞ւ չես հայտներ պարոն Գաստոնին,— ըսավ լվացարարուհին
խուլ ձայնով։
— Հայտներ եմ,— ըսավ դռնապանուհին լալագին ձայնով,—
ան ալ կըսե, որ ժամանակը չէ այդ մարդիկը գրգռելու,
գիտցեք միայն և թողեք, որ ընեն, կուգա ժամանակը, և
այն ատեն ամենուն ցանկը մեր ձեռքն է, այդ բոլորը կմաքրենք,
կըսե։
Այդ միջոցին երիտասարդ կոմունիստներու մարշը ավարտեցավ.
երրորդ և չորրորդ հարկերեն նույնպես լսվեցան գրամաֆոնի
ձայներ, որոնք կինոյի եղանակներ կերգեին՝ իրար
ժխտելով։ Բայց ահա երկրորդ հարկի գրամաֆոնը կրկին
կռնչաց և սկսավ «Ինտերնասիոնալը» խմբերգի մը կողմե.
բազմաթիվ տղամարդկանց ձայներ կերգեին։
Դռնապանուհին ցնցվեցավ ամբողջ մարմնովը և բռունցքը
ցույց տվավ այդ բնակարանի պատուհանին, ուր երկու
մանչեր նստած, իրենց կարագով հացը կուտեին, և կարծես
տեղատարափե փախելով, անցավ բակը և ապաստանեցավ իր
խցիկը:
— Աշխարհիս վերջն Է… աշխարհիս վերջն Է…—կկրկներ
ան անվերջ, և իր գեր մարմինը կդողար զայրույթեն։
*
* *
Մադամ Լենը, ընդունելով տատնիրոջը կողմե ստորագրված հրաժարագիրը, մատնվեցավ անզոր սարսափի։ Անիկա շատ լավ գիտեր, որ օրենքը, մանավանդ պատերազմեն հետո, կարգիլեր բնակարաններե վտարումը, նույնիսկ վարձքը չի վճարելու պարագային, առանց որոշ և նախատեսված կարգ մը պատճառներու։ Եվ այդ պարագային ալ դեռ, ըստ օրենքի, տանտերը պարտական Էր ուրիշ բնակարան մը հատկացնել վարձվորին և նույնիսկ փոխադրության ծախքերը ընել։ Բայց մադամ Լենը գիտեր, որ ինքը դը ֆակտս իրավազուրկ մեկն Է և չի կրնար դատարան դիմել և օրենքի պաշտպանությունը պահանջել։ Ճիշտ Է, որ անիկա առանց քարտի պոռնիկ Էր։
