— Այլևս չէ կարելի, — ըսավ, — հարևանները պետք է հանգիստ քնեն, բոլորն ալ այր ու կին, աշխատավորներ են։
Բարպան՝ բոլորովին հանգստացած և գրեթե ընդարմացած,
կհետևեր այս բոլորին, և անիկա հոգվույն խորքին մեջ
կզգար անսահման երախտապարտություն այդ անծանոթ
կնոջ համար, որ հարազատի պես ընդուներ էր զիրենք և
հանպատրաստից տեսակ մը ընտանիք կազմեր էր իրենց
շուրջը, և ան ակամա բաղդատության մեջ կդներ այս կինը
Ժոզեֆինին հետ և այդ բաղդատությամբ առաջին անգամ
անկեղծությամբ և խստությամբ կդատեր Ժոզեֆինը։
Երբ հրաժեշտ առին մադամ Լենեն և դուրս եկան անոր
սենյակեն, Յորկին զգաց, որ Միհրանը դեռ քնելու փափադ
չունի։ Անոր ջիղերը գրգռված էին անհագ հետաքրքրությամբ,
և հազար բաներու մասին կուզեր հարցուփորձել իր ընկերը:
Երբ Բարպան և Վիկտորյան իրենց սենյակը մտան, Միհրանը
բանալին վերցուց և գնաց միացավ Յորկիին, որ սենյակին
մեջ լամպը վառեր և դուռը կիսաբաց թողեր էր:
Յորկին Միհրանին առաջ դրավ ծխամորճ մը և կապորալ
սև ծխախոտի ծրար մը. բայց Միհրանը չէր ծխեր. Յորկին
իր ծխամորճը լեցուց, սկսավ ծխել և պայքարելով խոնավ
ծխախոտին հետ, որ դժվարավ կվառեր, աչքերը կկոցելով
և երբեմն պտուտքելով սենյակին մեջ, սկսավ խոսիլ.
— Ա՜հ, այո, Միհրա՛ն, մանավանդ դուն շատ բան ունիս
կատարելիք… ես շատ հայ ընկերներ ունիմ և գիտեմ անոնց
խնդիրները… Հեղափոխական պրոլետարիատի պայքարի
ընդհանուր ճակատի վրա կարևոր դիրք մըն է հայ աշխատավորներուն
պայքարի դիրքը. դուք պետք է պայքարիք,
գլխավորաբար, ձեր դասակարգային թշնամիներուն դեմ
դաշնակներու և ամեն տեսակ ազգայնականներու դեմ և
միևնույն ատեն ներգրավեք տատանվողները, նույնիսկ այդ
ազգայնական կուսակցություններու շարքայինները, որոնք
աշխատավորներ են և ոչ մեկ շահ չունին իրենց դասակարգային
թշնամիներուն հետ ըլլալու… Այստեղ կան փափուկ
կետեր… ամենքն ալ անխտրաբար վնասված են իմպերիալիստական պատերազմեն, զոհեր տված են, դեռ արյունոտ