Ե
Կարմիր-ճիճուն՝ զուրկ լինելով որևէ
արտուքին գործարանից, իւր համար տնակ
փորելիս հարկադրուած է շատ աշխատել։
ԵթԷ գետինը փափուկ է, ճիճուն ուղղակի
գլխի կողմով ծակում է հողը՝ տեղնուտեղը
արագ-արագ պտըտուելով գչիրի նման։ Այդ
ձևով նա բաւական շուտ է փորում, այն է՝
մի քառորդ կամ կէս ժամում։ Սակալն մեր
պստլիկ հերոսի աշխատանքն այդպէս հեշտութեամբ
չի յաջողւում, եթէ գետինը կարծր
է, այսինքն շատ է պինդ։ Վերջին դէպքում
ճիճուն հետևեալ ինքնուրոյն միջոցն է գործ
դնում, նա սկսում է ամենայն եռանդով հող
կուլ տալ, մինչև որ աղիքները լաւ լքցուին,
որից յետոյ մեր փոքրիկ գետնափորը դուրս
է սողում և այդտեղ արատթորում կուլ
տուածն ու կրկին վերադառնում նոր բեռի
համար. և այդպէս փորուածքի համեմատ
նա հետզհետէ աւելի ու աւելի խորն է
մտնում գետնի մէջ:
- Դէ հիմա ուղիղն ասացէք, այդ կերպով
ու այդ ձևով իւր համար ճանապարհ
