կենդանին կարողանայ այդպէս օգտակար գործ կատարելով մարդկանց մեծ ծառայութիւն մատուցանել, բայց այս կայ, որ երկրի մէջ գտնուած կարմիր-ճիճուների թիւն այնքան մեծ է, որ կարծէք ստորերկրեայ մի զօրաբանակ լինի։
Դաշտի իւրաքանչիւր քառակուսի արշին տեղի
վրայ բնակւում են քչիցը երեք հատ ճիճու,
այգում երկու անգամ աւելի է դաշտում եղածից։
Մի դեսեատին (2400 ք. ս. կամ մօտ
1¼ օրավար) դաշտի վրայ ապրում են մօտաւորապէս
75-հազար ճիճու, որոնք մի տարուան
ընթացքում ամեն մի դեսեատին դաշտի
վրայ հազար փթից աւելի հող են դուրս
ձգում, որ իւրաքանչիւր քառակուսի արշին
տեղին երկու գրվանքայ է գալիս։
Դարվինը հաշուել ու իմացել է որ կարմիր-ճիճուների
արտաթորութիւններից ամեն հինգ
տարում մի բթաչավ (դիւիմ) հաստութիւն
ունեցող հողի շերտ է գոյանում երկրի
վրայ, որ չորանալուց յետոյ հիանալի սևահող,
այսինքն՝ լաւ վարելահող է դառնում։
Մի դարում կամ 100 տարուան ընթացքում
ճիճուների արտաթորութիւններից կազմւում
է արգաւանդ հողի մի շերտ, որի հաստութիւնը
հաւասար է երեք քառորդ արշինի։
