որ գութանով մենք կարող ենք հերկել միայն մի անգամ, եթէ որ հնար լինէր գութանով պատառել հողի կուրծքը երեք քառորդ արշինաչափ խորը։ Բայց ընդհանրապԷս գութանը մտնում է հողի մԷջ ընդամենը մի քառորդ արշին և կամ դրանից մի քիչ աւելի: Այդպիսի հաստութեամբ հողի մի շերտ կարմիր-ճիճուները կարող են հերկել 34 տարուան ընթացքում:
Իսկ այդ բաները շատ պարզ ապացոյց են,
թէ գլխաւոր հերկողը - գետինը վարողը
ոչ թէ երկրագործն է, այլ այն չնչին արարած
կարմիր-ճիճուները, որրնց անարդարացի
կերպով, կամ աւելի ուղիղն ասած՝ մի թիւրիմացութեամբ
սխալ հասկացողութեամբ ամենքդ
էլ արհամարհում էր։
Ես ուղիղ որ՝ աշխատասէր երկրագործը
իւր գութան-արօրով երբէք չէր կարող
ասնել այնպիսի խորութեան, որին հասնում
են կարմիր-ճիճուները, թէպէտև վերջինների
համար անհրաժեշտ է ամբողջ դարեր աշխատել
անդադրում:
Դրանից էլ այն է դուրս գալիս, որ եթէ
հարկաւոր լինէր 34 տարէնը մէկ անգամ
ցանել, սպա ուրեմն երկրագործը կարող էր
հողը չհերկել, այլ ամենայն վստահութեամբ