Էջ:Charles Darwin, Anerevuyt hoghagorts.pdf/43

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

մի տարածութիւնը,հետզհետէ սկսում է բարձրանլ: Եւ որովհետև ճիճուների բներն ուղակի քարի տակին են,ուստի ժամանակի ընթացքում հողը վայր է նստում-խոր է գնում, որից և քարը նոյն չափով խոր է գնում,այսինքն նոյնպէս վայր է նստում»:


Դարվինի այդ ասածներից կարծեմ հասկանալի է, թէ վերջն ի՞նչ պիտի լինի:

Քարը իւրաքանչիւր տարի հետզհեէ քիչ-քիչ վայր նստելով,աւելի և աւելի խոր կերթայ, իսկ վերևից և կողքերից կըծածկուի ճիճունների արտաթորութեամբ,որից և՝ մի որոշեալ ժամանակամիջոցից յետոյ,կըկազմակերպի այն բերի հողի թմբիկը,ուր քարն էր դրուած:


Կարմիր-ճիճուները՝ բացի քարից,ճիշտ այդ միևնոյն կերպով են վարւում նաև ամեն



Լենքսովը մին-լայնութեան ուղղութեամբ հաուած մի մեծ քարի,որ 35 տարի ընկած է եղել մարգագետնի վրայ: