Հայրենիքի կարմիր կարմիր աստղերուն
Խավարումները կողբան։
Հառա՜ջ, հառա՜ջ, ո՛վ բարբարոս դու ոգի <20>
Սասնեն Տավրոս, ու Տավրոսեն Պրոպոնտոս
Ամենայն տեղն ուր նենգըված բազուկն հայ
Կըլլա հողին դայակ, հունձքին լոկ դահիճ։
Ահա դաժան ոհմակիդ
Անցքին վրա արյունի մեջ կը լողան <25>
Շոպված սըրտեր, թևի, սրունքի մասունքներ
Կողեր, գլուխներ՝ որք իրենց
Արյունաբուխ գանգուրներովը կըլլան
Գիսավորներ տառապանքի երկընքին
Ահա ձիուդ պայտերն ոսկրի փըշրումեն <30>
Ա՛լ կը մաշին, և իր բաշին վրա կարմիր
Ագռավներն հիռ կր դառնան։ 194—195
Հըրդեհն հակինթ աչքերով
Հըրդեհն՝ [այդ մեծ վրիժակն իսլամ ցեղերուն] 201
Ու ամենուն մոխրին վրա 204
Ան կը մըռնչե — պիտի մըռնչե հավիտյան 205—206
(չկան) 222
Թող ձիդ խըրտնած Մեռնողներուն հըռլայունեն՝ 231—232
Մարդու դիակներ, դիակ հասկերու, դիակ կույսի,
Դիակ վարդերու և աստղի, 234—236
Աճյունի և արյունի
Լայնածավալ շաղախ մըն է ամեն ինչ՝
Որուն մեջե դանդաղ ու գոն ժըպիտով՝ 239
Արյունածոր սուրերն՝ որ լերդ կը հոտին։ 241
Եվ անգղներն ու ագռավները հոտառու 243
Եվ հայ դիակ մ՛ալքին կըտուց մըխելու 245—246
Այն անոթի Արծիվն՝ որ օր մ՚ամպերեն
Վեհաժողովը Պեռլինի կը հըսկեր. 248
Բակերե դուրս, վերքերե վերք կը հածին 270
Իրենց կուրծքեն կը պոռթկա բառ մը ոխով, 272
Բոլոր ոսկրերն իրարու դեմ կը փըշրին. 299
Ավերին մեջ իրենց վաղվան ինչքերուն. 312
Պիտի հագնին արծվի կարշնեղ թըռիչներ՝
