[կը վազե] կիյնա լալով։ 7—11
Եվ ան ցույց կու տա սև [մազերուն [տակ] մեջ] գանգարներուն
[Փոքրիկ] Ներքև վերք մուրկե [թորուն արյունի] [թելելով]
[կը ծորե] [ծորելով] բըխելով արյունն
Հայ գըլխիկն այդ՝ թո՛ւրք ոխով կը [լըվա] թըրջե։
[Մորը սըրտին [մեջ] կարծես վիհ մը կը փորվի] Քաջ մորն
հոգվույն մեջ [վիհ մը] վիհեր կը բացվին
Լեցված ամոթով [հրելով մեկդի] [այսպես ծունկին վրա]
գըգվեր կըրթի՞չ Է 13
Պահ մ՛իր [խեղդված գութին] գութին խուլ՝ կը հըրե ի բաց 15—19
[Կը [մռնչե] գոռա ան. «Դուրս. մինչև [դու ալ իր] հաղթական]
Եվ կը գոռա․ «Դո՜ւրս... մինչև որ հաղթած՝
[Գըլխիկն չը պատռես այսօր տուն չես գար] [Չը մաքրես
ճըվիքնուդ անոր արյունով] Արյուններդ անոր արյամբ
չը մաքրին՝
[Անկե փոքր չես և ոչ ալ գարե] Այսօր տուն չես գար։
[Տըխմար չես իրմե] Մատնի՜չ խնամքներուս,
[Հացով սընեցար] [Ոչ ալ] Միթե վարսակի հացո՞վ սընար...
Դո՜ւրս»։
[Արսենը կակաչ կըտրած ամոթեն] [Կը մընչե Արսեն ամոթեն 19—20-րդ
կարմրած], Տըղան ամոթեն շիկնած՝ կառարկե. տողերի միջև
[Կը թոթվե պիշ գետնին նայելով] 20—22
— «Բայց, մայրի՜կ, Ալին թուրքի [է որդի] զավակ է.
[Սըրտին] Աչքին մեջ խեռ կա և մեջքը [դանակ] փալա»։ 22—23-րդ
— «Իսկ դու ալ հայ ես, [սերած Վարդանեն] և մեջքըդ ըլլա տողերի միջև
Սիրտըդ վրեժ կա և մեջքըդ [կրնաս] կը ըլլա՛ 23—29
[Դընել մըկրատս] Թող իմ մըկրատս, իլս, ի՛նչ որ կուզես։
Դո՛ւրս»
[Արսենն ամչըցած] Դերենիկն այպեն գետին նայելով
[Լուռ մունջ] [Անձայն կը մեկնի։ Հոն փողոցին] Կը մեկնի
անձայն... Հոն ծառի մը քով
[Փողոցի անկյունն [ըստվերին մեջ լուռ] հոն զինք կը տեսնամ]
Զինքը կը տեսնեմ [մութին մեջ քաշած]
Դեղնած ջղաձիգ] լույսով լուսնակի.
[Քար մը ձեռքին մեջ] Մեծ քար մը ձեռքին [դեղնած ջղաձիգ]
[դըժգույն, ջըղաձիգ] ջլաձիգ, դալկահար,
Մինչ արյունն այտեն [գիծ գիծ կը հոսի] վար կը կայլակի
