Ու [երկընքին ծաղիկներն ալ փողփողուն] ծաղիկներն ալ
երկրնքի դաշտին կույս՝
Սև անհունին խորերն ինկած [ահավոր] մոլորուն
Կորսըվեցան, [դեղնած, ինչպես շողշողուն] գունատ, նըման
հույսերուս
[Հույսերս եղան վիհն ուղեղիս...] սըրտիս խոր
անդունդին։ Դաժա՜ն բախտ։
Լ № 24
30—32
Հյուծած, հոգնած կյանքիս հետ,
Կուսին աչքեն, ո՛հ, հեռի՜
Վիհ-շիրիմին խորն հավետ: 35
Եվ հոն [տեղ] կյանքի մը, մոլար, 73—76
Երբոր սիրո խոհերովըս կը ննջեմ
Ծառի մը տակ, չեն օրորեր ա՛լ իմ քունս
Սոխակներու անուշ երգերն, այլ չորս դիս,
Կը լըսեմ խոլ քըրքիջը բուերու: 81
Ունիմ անուշ հիշատակներ մտքիս մեջ, 83—84
Կոխեց անցավ։ Հիմա անոնց թափթըփված
Բեկորեերուն ես առջևը ծընրադիր։ 86
Ունին հրապույր մը, ճիշտ նըման 88—89
Կը թոռմի սիրհարի գըրկին մեջ:
Զերդ աշնան վարդ սիրտս հյուծեր Է և դեղներ, 91—93
Սիրո գաղտնիքն երկու թիթռանց տարփածո,
Հոգի մը՝ ցուրտ սարսուռը արցունքին:
Ապագաս էր լուռ երկինք մը և պայծառ
Եվ աղվորիկ մահիկը ջինջ լուսնակին։ 98—104
Երկինքն իսկույն ամպոտեցավ, և լուսնակն
Այդ ամպերուն մեջ մարեցավ՝ երբեմնի
Հազարամեկ իղձերուս պես վաղամեռ:
Ու երկնքին ծաղիկներն ալ փողփողուն՝
Սև անտունին խորերն ինկած սևավոր
Դեղնեցան և կորսվեցան սրտիս մեջ
Վառող վերջին հույսերուս պես... Դաժա՜ն բախտ։
Ծ № 3. Լ № 24
17
Քաղցր երազներ—իո՜լ պատրանք — 19
Որոնք որ, ոհ մհամակ
{{Տող|}23}Ցուրտ ունայնը և ըստվե՜ր 27—28
Կ՝այրին սակտիս սըգամած՝
