74
Որդին մարմնով՝ սարսռան, հոգվով՝ բերկրալիր. 76
Գորովահույզ սուրբ Հայրն ըսավ. «Ի՞նչ ըրիր»:
ՓԱ, ՄԿ
32-րդ
[Պետք է Եվրսպը հաջորդե Ասիային, տողից հետո
Որդվույն ցորենը՝ գարիեն հոր ցանած
Քանզի քաշած գիծը անցնող տարուն հին
Եկող տարուն գըծին չըլլար համընթաց։]
27. (էջ 330)
ՄԿ
11
Եվ մարդիկ ալ, ուրի՜շ ալիք, թող վազեն՝ 13
Թո՛ղ հոգիներ խաբեության ձայնին, խո՜ւլ. 17
Թող [կույր քայլեր սև ըստվերի] նայվածքներ ըստվերներո՛ւ
հետևին, 22
Թո՛ղ հարուստներ [հաճույքի] հեշտանքի մեջ ընկըղմին. 46
Վարողին դեմ անեղ բաշերը թոթվե. 71—72
[Եվ երբ կեղծիքն իբր որսորդի] Երբ զորությունն իբրև
լերան մը բազեն՝
[Դյութն թըռչունքն ընել տալու] [Իրեն ձգե աղավնին դեպ]
Թըռչուններու տարմեր ընե խեղդամահ։
28. (Էջ 333)
ՄԿ
3
Բավական Է, թող ա՛լ ողբերս դառնագին՝ 17
Արշալուսեն ձայնըդ զուր տեղ, սըրտաբաց 19
Իմին համառ ըսպասում ես ամչըցած՝ 36
Ինչպես սարսռուն թիթեռը՝ նեղ բըժոժեն։ 42
Այն թափթըփված ապրիմ-մեռնիմն հողմախռով՝ 45
Ի այսպես կուրծքիս վերք մը սեղմած ես, դողդոջ, 53
Աստվա՜ծ իմ. ի՞նչ պիտ պատասխան տամ [իրեն] խեղճին. 60
Քուկին [ճըպոտ] աղեղ սիրտըդ՝ սըրտես հլու ջութակ։ 61
Պիտ չը գա ձայնդ երազանքիս մեջ [խըռով] դըպչելով՝ 63—64
Գող հովահարդ հանկարծական [հըպումով]
Ալ պիտ չնետե քեզմե համբույր մը՝ ինծի։ 68
Սերն որ հոս Կույսն Է, և երկինքն՝ Աստվա՜ծ։ 83—84
Պիտի ըսե [եղքանիկն] շիկահավն իր բույնեն վար.
«Սավոր գըլխուն կը [սավառնին] [պարտին] թըռչըտին
ագռավնե՜ր»։ 89
Չորս դիս հովերը [իրարու] մեկմեկու պիտ հըծծեն.
