Այս էջը սրբագրված է
Սակայն կարծես ա՛լ սիրակեզ սրտի մը հառաչը իմ տխուր մենության մեջ նետված։
Դիտելեն ու խոկալեն հոգնած, լուսնեն հափրացած, դողդոջ քայլերով կը դառնամ անկողին՝ զգացումներուս հետ ննջելու․ լուսինը ինծի կը հետևի և կարծես չուզեր բաժնվիլ, ես անգթորեն՝ անոր «Գիշեր բարի» կը մաղթեմ։ Քնո գերին եմ այլևս։