Էջ:Daniel Varoujan, Colleced works, vol. 3 (Դանիել Վարուժան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/207

անկռինճ պահելով, այտից կարմրությունը թափանցիկ մորթին առակեն դուրս կը ցատկեր կրակի նման վայրկենե վայրկյան հրահրելով։ Իր կարմրալար շրթանցը վրա երկչոտ ժպիտ մը, չկրնալով զինքր պարտկել, ամեն վայրկյան ընկերին երեսն ի վեր կամա ակամա արձակված տեղը իր դիմացն այրական պատկերին մեջ ամոթխած օրիորդի մը պատկառանոք խառնըվելով, իրեն իգական քնքշություն մը և իգական նկարագիր մը կը տպավորեր» (Խաչաաուր Միսաքյան, «Սոփիա»)։