Ես իմ եղբորս երբեք երեսերևույթով և գործելու եղանակով չեմ նմաներ, բայց բնությունը կուզե, որ ես իր ձկտումները, իր հակումները և նույնիսկ իր ճաշակը ունենամ և երկուքնիս՝ մեր ծնողքինը։
Ես բնավ պիտի չուզեի, որ բոլոր «Սարսուռները» «Հայր, օրհնե»-ներ և «Հիվանդ է»-ներ ըլլային․ ասիկա միօրինակ պիտի դառնար, և քանի մը նմանօրինակ քերթված, հետո՝ ձանձրացուցիչ։
Հոգեկան տրամադրող վիճակը, նյութը, միջավայրը, որակը և մանավանդ չափը կը պահանջե արտադրության շեշտը և կերպը փոխել, դարձնել միալար։
Ոչ, բարեկա՛մ, «Սարսուռները» իմս է, ջղերուս կյանքն է ան։ Բոլորովին կը սխալիք թե՛ Դուք և թե՛ Չոպանյան, երբ անձիս մեկ մասը Հյուկոյի և Դուրյանի մեջ կը բաժնեք։ Մանավանդ Դուրյանի, այս սխալ է, հավերժորեն. սխալ, Դուրյանը հասկցած եք, զայն հասկցած է Չոպանյան, նույնիսկ, եթե չեմ սխալիր, կենսագրությունն ալ գրած ես պիտի ամչնայի, դեռ իրիկունը գրել՝ զայն ելլալ բացատրելու։ Նույնիսկ ողջ հինգ տարի է զայն ձեռք առած չունիմ։ Այսօր առաջին անգամ Ձեզմե դրդված փոխ կառնեմ և անտի հայ ընկերներես մեկեն, որ նաև ուսանող է Մուրատ—Ռափայելյանի։
Եղբա՛յր, ո՞ր քերթվածին, ո՞ր տողին, ո՞ր խոսքին մեջ այդ ազդեցությունը կը գտնեք, կերազե՞ք. արդյոք։
Ձեր թված օրինակներուն մեջ, որոնք հավանական, է ամենեն ազդվածները կարծված են, կը գտնիմ հետևյալ տողին մեջ (դիր ամբողջ կտորը)
Եվ դամբանի ջաճին մրուրովը սուգի,
նմանություն մը Դուրյանին, սա բացաարությունն։
|
Ահա ամենը։ Եթե այս ալ կարելի է ազդեցություն համարել։ Մյուսները,
|
