Էջ:Daniel Varoujan, Colleced works, vol. 3 (Դանիել Վարուժան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/397

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Թևերս ծալած կսպասեմ։ Հանձնաժողով է, դպրոցական ժողով է, որու որ է՝ ըսեք, որ քիչ մը պատվավոր և տրամաբանորեն շարժի, իմ տեղս եղող մեկը ուրիշ մտածում մալ պիտի ունենար — րըլլա՞ որ ոմն ի քահանայից դեռ թարմ ոխի մը թույնը տարածե։ Այս հանկարծական հարվածը որչափ որ պաշտոնական կուգա և Ձեր անբասրելի ձեռքով, բայց կասկածիս ներեցեք։ Ի՛նչ փույթ, չկա առյուծ մը, որուն ոտքին մեջ գեթ անգամ մը փուշ մտած չըլլա։

Կսպասեմ բոլոր ջղայնոտությամբս։ Ձեր վերջին պատասխանը ճակատագիրս պիտի որոշե, ո՞ւր է թե չգար վերցնել գոնե մինչ ցարդ գործելու հանդարտությանս, զոր դեռ հույսը ինծի կուտա։

Ընդունեցեք հարգանքներս,

Ձեր խոնարհ
Դ. Վ.


124. ԹԵՈԴԻԿԻՆ

<18 նոյեմբեր, 1908, Կանտ>

Սիրելի եղբայրակից

տիար Թեոդիկ,

Հնդունեցա նամակնիդ։

Բացի Ձեր բարեկամական տաք շունչեն, վայելեցի նաև գրական էջ մը՝ գողտրիկ կերպով գրված և անկեղծորեն ստորագրված։ Պիտի ջանամ բոլոր Ձեր հիացումները ի դերև չհանել․ անոնց արժանի ըլլալով ապագային միայն... իցի՜վ թե։

Ձեր ընտանեկան հարկը Պառնասին սալամարմարներովը կառուցված պետք է ըլլա, ուր կը հավաքվին մեր նոր Երազողները, կամ կայցելեն գաղափարի ջահին, զոր վառ կը պահեք հսկումներով և գուրգուրանքով։ Այդ սուրբ կրակին առջև, մուսաներու թոնիրի մը շուրջը պիտի ըսեի, զիս մերթ հիշելնուդ անհունորեն շնորհակալ եմ։ Ողջո՞ւյն Ձեր կրտսեր եղբորմեն,