Ճյուղին, ծաղկին [կարկաչին մեջ] մարդին մեջե կը սահիս։
Ամեն ձորակ մեծ աշխարհ մ՛է քեզ համար, 50—53
Օր մը ավա՜ղ (այս է [վերջը] վախնանն ամենուն)
Երբ լուծանիս հողին տակ.
Շըրթունքըդ վարդը պիտ՛ առնե, ուժըդ՝ հող,
[Աչքերդ] [Մանուշակն] Սիրտըդ պըլպուլն, ձայնդ՝
հովն, աչքերդ՝ մանիշակ,
№ 6
3—5
Կեցիր, կեցիր, ով մանուկ
Վեր վերցուցած ծաղկով քղանցքդ՝ որ սարսռուն
Ցույց կու տա ինձ մերկ սըրանքներուն կարմրությանն, 80
Որ [կը բանա] բացած է Բնությունը քու հըսկա Մայր՝ 10—11
Սիրտս՝ [ամբողջին] ամենուն, սերս ամենուն կհոսի դեռ,
Սերս՝ որ [կնետե վարեն վեր քայլ մհերոսի] ոսկի
ճանկ մը կնետե վարեն վեր, 15
[Մեր] Մայր բնության կողմանե 17—18
Բլուրի մը վրա, ծաղկե [որան] [սեղան] բագին, [մեծ ահեղ]
մեր [շըքեղ] անեզ
[Աստուծույն] Բնութեան մեր զոհը նույնն Է. 23
[Վայրկյան] Գեթ պահ մհոգիդ իմ հոգվույս մեջը [թաղվի]
սուզի 25
Խոշոր աչքերդ՝ որ ամեն մեկ թարթվելեն՝ 27—23
Ճերմակ ճակատդ որ մերին
Ճակատներուն ճաճանչ մը միշտ կը ձըգե, 32
Մեջըդ կապրի զերդ փոստուա մ՛վարդին գիրկ՝ 50—55
[Օր մը ավա՜ղ] Եթե այս օր, [այս Է վախճանն ամենուն] ներե՛
այս սև բառերուն,
[Երբոր հողերը լուծեն քեզ] Հողին մահն լուծն քեզ,
Շուրթներըդ վարդը պիտ՚առնե, սերդ՝ լուսնակ
Սիրտըդ պըլպուլն, ձայնդ հովն, աչքերդ մանիշակ,
Բազմավեպ, ՓԱ № 13
25
Խոշոր աչքերդ, որ ամեն մեկ թարթափեն 28
Ճակատներուն շողյուն մը հար կը ձըգե,
