Էջ:Daniel Varoujan, Collected works, vol. 2 (Դանիել Վարուժան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/371

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Կը գրե սուրբ եռանկյունն՝
[Որուն համար]
Իսկ թե երկինքը կուզես]
21—22 Բայց [գիտեմ, դու երկրնքեն] ոհ գիտեմ, դու անձկավ
Կուզես Երկի՜նքն՝ որուն մինչ ցարդ հավատացիր
Հոգվույդ առջև [սառնորեն] ապրեցավ։
[Իր գերությունը լացավ
Եվ այտերդ հիր, ծոցըդ
Անոր սիրայն օտար բերնի չդըպավ]
25 [Երկինքը քուկդ է ով մամ] Ան քուկըդ է, ո վ հանիս
[Դու որ եղար հավատարիմ թոնիրիդ]
[Քու] Դու որ սըրտիդ մեջ, ուր միշտ հավատքը
Ամսե ամիս նորոգվեցավ լուսնին պես
Իջիր դըժոխ, ահ
Կընթանա ձին դափրին տակ մեռելներու ոսկրները կը ջախին
Կիյնան (1 անընթ․) ու ձաղիկներն ամեն սաղմ․
[Խառնած] Սաղմին (1 անընթ․) որուն վրա
Մահը բոցերը կը (1 անընթ․)
Կը կոխանե ոտիդ
Թողելով ետևը շիրիմ։
26 Քանի որ ծեր բիբերուդ մեջ [ոչ հեղ աչքերուդ մեջ
թառամած] [ոչ մեկ ամպ] դեռ անեղծ
[Կյանքով մանդորր, գյուղիդ պես
Փակելով կուրծքդ օտարի
Համբույրներեն]
29 Աղոթելով [լուսնին դեմ] միշտ լուսնին
32 [Գըլխի մօտար, հեշտագին] օտարներու գըլուխին։
[Ո՛հ Ան քուկդ է [քուկդ է ան] մինչդեռ
Մինչ դու կանգուն, ճերմակ մազերդ արձկած
Եվ մինչդեռ արդ, ով հանիս,
Այն քուկդ է [ան], ո՛վ հանիս