Էջ:Daniel Varoujan, Collected works, vol. 2 (Դանիել Վարուժան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/378

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

11 Կույս մանգիտակ ոճիրով
13 Ու պորտին մեջ տոսախն
16 Ու երգս իր մեջ փըշրված:


47․ (էջ 149)


Լ № 9, Ամենուն տարեցույցը


5 Հին օրորոցն, որ, թաղարի պես լըքված,
9 Արև մը նոր, շողյունին հետ աշբ


երուդ,
21 Վիզըս ձըգե այդ լույս թևերըդ քնքույշ
23 Ժըպտե՛ ինծի, որ ցուրտ անդունդը հոգվույս
34 Կնունքի շապիկը հյուսված է թևերով
41—42 Քու ձեռքըդ լոկ դեռ կը պահե զիս կանգուն
Ավազուտքին վրա փառքիս.
45 Ո՛վ Վարուժնակս, ո՛վ իմ փոքրիկ Դիցուհիս,
49 Թող նայվածքներդ հեդո՜ւն աստղերն երկընքին
51—52 Որ իր վրա, խույրի պես, բարձըր բըռնեց
Բյուր ըսպիները սըրտիս։


49. (էջ 154)


Ազատամարտ


11 Անուն մոր միշտ կայծակո՛վ փորագըրված պիտ մնա
29 Նըժույգդ հեծար, հեծար այդ աստեղաբիբ կենդանին՝
33—35 Քաղաքներուն ապըստամբ դըռները կուռ բացվեցան
Հրանոթներու պողպատյա շունչին առջև հրահոսան։
Թագն Իպլիսին խըլեցիր ու զայն դըրիր վերըստին
37 Փախան Շահերն ահաբեկ. Պատմուճաննին պատառտուն
40 Իր հըզոր պայտն արյունլվա։
42—44 Միշտ արյունլվա, միշտ կանգնած թընդանոթիդ կատարին,
Կապած կառքիդ հաղթական՝ բերիր գերի բանակներ
Ժողովուրդին զերդ նըվեր
57 Խոնարհեցար արյունոտ՝ խորության մևջ անունին
67 Հո՛ն, շիրիմիդ վրա հերարձակ միշտ Մայր մը կա ցավագին