17. <ԵՍ ԿՈԻԶԵՄ ԹԸՌՉԻԼ...>
(էջ 281)
Ինքնագիրը՝ № 17, Էջ 4։
18. ՍԱՐՍՈԻՌՆԵՐ
(Էջ 282)
Ինքնագիրը՝ ՓԱ, Էջ 125, ուր թվագրված է՝ 10 հոկտ. 1904:
19. <ԴԵԿՏԵՄԲԵՐ Է...>
(էջ 283)
Ինքնագիրը՝ № 11, էջ 7։
ԹԱՐԳՄԱՆՈԻԹՅՈԻՆՆԵՐ
1. ՊԻՏԻ ԵՐԲԵՔ ՉԳԻՏՆԱՍ
(էջ 284)
Ինքնագիրը չի պահպանվել։ Առաջին անգամ տպագրվել է՝ «Շանթ», Կ. Պոլիս, 1312, № 30, էջ 96։ Տպագրվում է «Շանթից»։
Իսկուհի Մինաս (Մինասյան| — ծագումով հայ, գրել է ֆրանսերեն։
2. ՔԵԶԻ ԱՐԵՎ
(էջ 286)
Ինքնագիրը չի պահպանվել։ Առաջին անգամ տպագրվել է՝ «Շանթ», Կ. Պոլիս, 1913, № 40, էջ 246։ Տպագրվում է «Շանթից»։
Խմբագրությունը թարգմանության առթիվ զետեղել է մի ծանոթագրություն, ուր մասնավորապես ասված է. «Մեծ հաճույքով կհրատարակենք տիկին Իսկուհի Մինասի այս նուրբ և արվեստով գրված արձակը, զոր ֆրանսերենի գեղեցիկ հայերենի մը վերածած է «Հեթանոս երգերու» ծանոթ տավղահարը՝ Դանիել Վարուժան»։
3. ՎԱՍԻԼԻԳՈ
(Էջ 290)
Ինքնագիրը չի պահպանվել։ Առաջին անգամ տպագրվել է՝ «Շանթ», 1914, № 57, էջ 130—133։ Տպագրվում է «Շանթից»։
«Մասնավոր հաճույքով, — ծանուցում է խմբագրությունը,— կը հրատարակենք տիկին Իսկուհի Մինասյանե հետևյալ նորավեպը, զոր թարգմանած է Հեթանոս երգերու հայտնի հեղինակը, Դանիել Վարուժան, ավելացնելով իր հայերենին անուշ քնարերգականությունը բնագիրին անվիճելի գեղեցկության վրա»։
