թե աղավաղված է՝ փոխանակ «պատսպարան»-ի։ Այսպես էլ թարգմանեցինք:
70. (Եր. 132), Հոպպե քաղաքում մի հավատացյալ կին կար՝ Տարիթա անունով, այսինքն՝ Այծեմնիկ անունով, որ հայտնի էր բարեգործությամբ և ողորմությամբ։ Նա հիվանդացավ ու մեռավ։ Նրա մարմինը լվացին ու վերնահարկը դրին։ Լսելով, որ Պետրոս առաքյալը Հոպպեից հեռու չէ, նրա ետեից մարդ ուղարկեցին ու հրավիրեցին գալ։ Պետրոս առաքյալը իսկույն եկավ, բոլորին վերնատնից դուրս հանեց, ծունկ չոքեց, աղոթք արեց ու հետո դիմեց մեռելին՝ ասելով, «Տարիթա, վեր կաց Հիսուս Քրիստոսի անունով»։ Մեռելը աչքերը բացեց ու տեղում նստեց, Պետրոսը նրա ձեռքից բռնելով ոտքի կանգնեցրեց (Գործք., Փ, 36—40)։
71. (Եր, 132), Տե՛ս Գաղ., Բ, 7—10։ Հետաքրքրական է Փավստոսի մոտ, որ այստեղ ունի՝ «որ բուն սիւնքն էին» (Գաղ., Բ—3): Այնինչ հայերեն թարգմանության բնագրում այստեղ գրված է. «որ կարծեալ սիւնքն էին», ինչպես հունարենում, որ նույնպես ունի «կարծեալ»։
72. (Եր, 134), Արիոսական — հետևող Արիոսի աղանդին։ Արիոսը Ալեքսանդրիայի եկեղեցու քահանա էր, որ ուսուցանում էր, թե երրորդության երկրորդ անձը՝ որդին, ստեղծված է հորից՝ ոչինչից, ուրեմն ժամանակով կրտսեր է նրանից, նա արարած է և ոչ ծնունդ:
73. [Ստ. Ծալխասյանցը բնագրից մոտավորապես 5 էջ չի թարգմանել։ Մենք թարգմանեցինք ու քթացրինք։ — Խմբ.]:
74. (Եր. 145). Աստված Աբրահամ նահապետին հրամայեց, որ մի հեռավոր լեռան վրա իր միակ որդուն՝ Իսահակին, զոհ մատուցի իրեն: Աբրահամը Իսահակին առնում գնում է երեք օրվա ճանապարհ, հասնում է ցույց տրված լեռը, սեղան է շինում, փայտը դարսում է, Իսահակին կապում և դնում է փայտի վրա, սուրը վերցնում է, որ մորթի երեխային։ Հրեշտակը երկնքից արգելում է ձեռք տալ երեխային։ Աբրահամը շուրջը նայում, տեսնում է, որ Սաբեկա ծառից մի խոյ է կախված եղջյուրներից։ Խոյն առնում, զոհում է Իսահակի փոխարեն (Ծննգ., ԻԲ, 1—13)։ Եբրայական բնագրում Սաբեկա ծառի փոխարեն գրված է մացառներում։
75. (Եր. 145). Ակնարկություն մանանայի վրա, որ ցողի նման իջնում էր առավոտները, և որով իսրայելացիք անապատում կերակրվեցին քառասուն տարի։
76. (Եր. 146), Բնագիրն ունի. «Որ չերթայ ուրեք ի մարդկանէ, այլ պատճառ միայն առնէ զանուն իւր ի վերայ աներևույթ մարմնով, մահ է և իւրոյ արքայութեանն...»։ Շղագրով տպված բառերը դուրս գցեցինք՝ իբրև անհասկանալի։
77. (Եր. 147). Ս. Ներսեսի Վարքում (Սոփերք., Զ» եր. 58) գրված է «ամիսս ինն»՝ փոխանակ Փավստոսի ինը տարուն։
78. (Եր. 148). Բնագրում գրված է. «իբրև զօր հակառակորդ»։ Մենք ուղղեցինք «իբրև զիւր հակառակորդ» և ըստ այսմ թարգմանեցինք։
79. (Եր. 149). Բնագրում գրված է. «Ուստի՝ կարծեցես բանիցս պա-
