<Հ. Գ. / qoo ЛоЗЬоЗз^об! եօյյշօ^^^ոօօ ^З^СГЭ^ОС? £jcn(j5ox ^ооЬгозсп, fan 500^00 ЭоЭо, £)q£> roJoSylbo, CpQcpocoo, O)(o3j0, оо^о- ր՜օ, (ոշ^րօօ, Յօյոօ, слоБо, շյՕՕԴ^^^» (է>օ у30СГ՝:>^0 boy30^3СГ000 3:>Эо- jocobyoD. otJ^qBd d9o j4&A*>qic^ <Հ. Գ, 2> ։ЭоБ<Эозз°0 ^°3°Հ?°2 'Յծծօօօևօ: ՀՀ. Գ. 3> nfabobocno. СРЗСР^З?0^» C?C?ob շօօռ С?СГЗ° С?° ?3^ ^ՅՅ^0 -"' ՅրՅօ^ոօօ, оЗусоо Эо^зЬ, fan Ьо^ооЭгоЪз^р 3030(03^. Պետերբուրգ, 1847-ին, նոյեմբերի 17-ին, (կիրակի գիշերն եմ գրում), երկուշաբթի Սիրելի և իմ նոգի ու սիրտ մայրիկ շան, Կարծում եմ' բարկացած կլինեք վրաս, որ այսքան ժամանակ Ջեզ նամակ չեմ գրում։ Հավատացեք, մայրիկ ջան, որ մեղավոր շեմ. ուրբաթ անպայման Ջեզ կգրեի, սակայն Նևայում սառույցը շարժ֊ վեց և (ինչպես անցյալ տարի Ջեզ գրել էի), այդ պատճառով կա֊ մուրջը հանեցին և չկարողացա գրել Ջեզ։ Մայրիկ ջան, այս րոպեիս այնպիսի տրամադրության մեջ եմ, որ ինձ թվում է, թե այդտեղ եմ, թվում է, թե սիրտս Ջեր կողմն եք ձգում, թվում է, թե դուք րոլորդ իմ սրտում նստած եք։ Մի խոսքով, մայրիկ ջան, ինձ այնպես է թվում, թե Ջեզ եմ տեսնում, Ջեղ հետ եմ խոսում։ Մայրիկ ջան, այսօր առավոտյան շատ հաճելի երազ տեսա, այդտեղ պատշգամբով անցնում էի և բաց - վարդագույն սենյակից դաշնամուրի ձա Jh հր լսվում, և զարմանում էի, թե ո՞վ է այ и բան Հաճելի նվագում։ Դակիճ որ մտա, տեսա Հռիփսիմեն պարում էր և Ղաղոն սովորեցնում էր, թե այնպես նայում' շեմ հիշում։ Եվ բաց֊ վարդագույն սենյակում պատի տակ (ուր դոլարները շարել տվե֊ դինբ), Ջեր կարմիր սնդուկն էր դրված' բացված և իբր թե այն էր դաշնամուրը և ինքն իրեն նվագում էր, և շատ զարմացա, որ դաշ¬ նամուրը ինքն իրեն նվագում էր։ Հետո նկատեցի, որ Հռիփսիմեի պարից հատակր շարժվում էր և դև։ է հանել տալիս այն հրաշալի ձայնը. Յագորն էլ այն սնդուկի մոտ էր նստած և լսում էր ու հենց որ սենյակից դահլիճ էի մտնում, Ջեզ էլ .տեսա' դեպի ինձ էիք գա֊ 14л
