ձօ <po 3°6 °Սոև Ьо^роЭгроВ 30<pKj. ձո^քոՅ<յօՏ օծ(յ ձո 3^քՈ<Ձռ^Յ ЗоЛ3оег° ЗозоЪоВ'Зо 3cfy36o3, Ло Ззоа*слэс?осз jAyB^o аобс°^ oj гбоЬ, 'Э*0ГЭоЬ ЗО^зЬЪзС? ք)օՅօյՕ^>Յձ^Հ^ր>. 1>OQOO ЬоА, АоЭЬоЭд^Б. Ср^ ЭооуЬзВоз Зобддсро Зо^-Лобо b£)6(0£)jro3ob SogoboBoa. 30^036 Ьосро- ЬоА. бпЭЬоЗд^оБ! а^дсроБдд ^33^° ^ Ц^ЭД^0՝ Ло Зоерф0- дЗо. Հ>օ Ьо6фд£рд2>о: 6o(j jo^po (^оВоЬоЗспЬоЬослдоЬ յօՅծօ*եև Эоо^сч- ЬпЗЬ. ДЗДСР՝^ օծօև. Эдбд дбсл ^ро^Ь ^соодсрз0^? аосрзВ obocpo &>о- СДдЗо. ДО^ОдВ Ьо^ОО Ьобсо О^ДдВо. 0&0, ձծ) <3o3odcpOO>6 ДЗДСР^Ь Зсп^д- Ло, ^д^Ло^рт^о ВдЭ ^дбоот Зд^дЛ&^д^»^0 ^оЬ^рд&л: дЬ Эо^оЪоВд^о Эобфт Эо^ЪоБдЗп ог» օծօն. Ь>£)£Р Ь^ооо 500 д^дЬо дф^ообо ЬоЬ^рдйо, ГКпЭ£РД<УЭоО(Д СПОСПСП^О CnOobScnQO 500 оЬоЭороВ (р^З^^Д Зп QO^BoB. Լ՛ևIСР збооЪдйо cpo ^бофдйо. ^В’Д) ВоВспдВсддЗо. 'Эдбо ԺՅշ ձ^^^՞ՕՕ?0
Պետերրուրգ, 1847 թվի մարտի 14-ին, ուրբաթ
Ամենասիրելի և ամենսւթանկագին մայրիկ ջան.
Սիրով և ձեռքդ ու կուրծքդ համբուրելով բարևս եմ հաղորդում Ձեզ, նույնպես և իմ սիրելի Միքայելի ու Հռիփսիմեի աչքերը համբուրելով բարևներս եմ հաղորդում նրանց:Այնուհետև, մայրիկ ջան փետրվարի 24-ին գրած Ձեր նամակն ստացա ( № 19, № 18), ես էլ էի այդ նամակին սպասում և այդ պատճառով չկարողացա Ձեզ երկուշաբթի օրր գրել: Մայրիկ ջան, ոչ էլ այն բանի համար վշտացեք, թե իբր մեջքս ցավում է. արևս վկա, այստեղ ավելի լավ է մեջքս, քան այդտեդ և այս քան ժամանակ, ինշ այստեղ եմ, դեռևս վատ եղանակ չեմ տեսել: Եվ ոչ էլ նրա համար վշտացեք, թե իբր ես թողնելու եմ Պետերբուրգը: Միթե Պետերբուրգը թողնելու ժամանակն է այժմ, ես ասում եմ, որ դուք բոլորդ էլ այստեղ գաք։ Պետերբուրգր մի ШЛ բան է. ով ուզում է` դրախտ է, իսկ ով չէ՝ դժոխքից էլ վատթար է: Իհարկե, այս երկուսն էլ մարդու ձեռքին են, ինչպես ցանկանա, այնպես կարող է վարվել։
Մայրիկ ջան, եթե մեր մասին կհարցնեք, երեկ մենք բոլորս հոգաբարձուին խնդիր ներկայացրինք, թե եթե մենք պիտանի ենք իբրև դեսպանորդներ, հապա վրացերենի և հայերենի ի՞նչ կարիք կա, իսկ եթե մեզանից աստիճանավորներ են պատրաստելու Վրաստանի համար` արաբերենի և տաճկերենի ի՞նչ կարիք կա և այդ իսկ