Այս էջը հաստատված է
Հայ կանայք բոկոտն՝ սուր-սուր քարերում
Մանգալիս տեսա, սիրտս, հոգիս թնդաց.
Տեսնում եմ շատ բան, բայց լուռ անցկենում։
Անցկացա, եկի իմ խեղճ բնակարան,
Տեսածիս վերա սկսա մտածել,
Թե ի՞նչ միջոցով կարող են արդյոք
Ազգասեր անձինքն այն որբոց օգնել,
Ո՛չ դրամ, ո՛չ նյութ, չէ ինչ հարկավոր,
Միայն թե տեսնեն քննեն, իմանան,
Թե ի՞նչ է պատճառն, որ նրանք աղքատ,
Կարոտ են մնում արհեստի, ուսման։
Եկեք, իմ եղբարք, որդիք արամյան,
Միմյանց անխտիր կերպով մենք օգնենք,
Թե՛ քաղաքացի և թե՛ շինական
Նոր հոգի առած՝ իրարու գգվենք։
1862
1882-1890
ԾԻՏԸ ԵՎ ԲԱԶԵՆ
(Մանկական խաղ)
Ծիտը ծառին ծլվլում է.
— Ծի՜վ, ծի՜վ, ծի՜վ.
Բազեն գլխին պտըտվում է.
— Վո՜ւյ, վո՜ւյ, վո՜ւյ…
Ծիտը լռեց, ծիտը վախեց.
— Վա՜յ, վա՜յ, վա՜յ…
Բազե՜, թը՜ռռ, բազե՜, թը՜ռռ.
