նամակի ծայր նշմարեց, տղայի ծոցից, դուրս եկած, հետո էլ տեսավ ձին և ճանաչեց։
- Սրան անպատճառ իմ– հայրս– կլինի ուղարկած իր գալուստն
իմաց տալու,— ասաց աղջիկն իր մտքումը և առանց երկար
մտածելու՝ իջավ վերևից և Այծատուրի ծոցից նամակը կամացուկ
դուրս քաշեց ու կրկին թռավ դեպի վեր՝ իր սենյակը։
Գոհարիկը բաց արավ նամակը և կարդաց հետևյալը.
«ԻՄ ՍԻՐԵԼԻ ԱՄՈԻՍԻՆ
Այս գրաբեր երիտասարդը քեզ մոտ հասնի թե չէ, սիրով կընդունես, ոչ մի կասկած չտանե, և սրով կլինի թե հրով, թույնով կլինի. թե պարանով, անհապաղ վերջ կտաս դրա կյանքին: Ես հինգ օրից, այդտեղ կլինիմ և դրան չպիտի տեսնեմ կենդանի։
Գոհարիկը կարդաց այս նամակը և իր ոչ աչքերին և ոչ
ականջին չհավատաց։ Ո՛չ, երևի հայրս ուզեցել է գրել ահա
ինչ և սկսեց գրել հետևյալը.
«ԻՄ ՍԻՐԵԼԻ ԱՄՈԻՍԻՆ
Այս. գրաբեր երիտասարդը քեզ մոտ հասնի թե չէ, իսկույն
իմ Գոհարիկիս դրան կտաս և կպսակես, այնպես որ մինչև իմ
գալս՝ ամեն ինչ վերջացած լինի։
Գոհարիկն այո նամակը դրեց, կարծես անգիտակցաբար,
առանց, իրան որևէ հաշիվ տալու և տարավ դրավ Այծատուրի
ծոցումը։ Այս գործողությունը կտարելուց, հետո. Գոհարիկը սոս։