Քահանան տեղը կանգնում է և ասում.
— Ես էլ հենց դրա համար եմ եկել։
Մյուս օրը վաճառականը գնում է թագավորի մոտ և հայտնում
գործի եղելությունը և ասում, որ իմ գործակատարն ուզում էր ինձ
սաղ֊սաղ թաղել, խնդրում է մի դատաստան։
Կանչում են գործակատարին։
Գալիս է գործակատարը։
Գործակատարը պատմում է գործի ամբողջ պատմությունը,
թե ինչպես իր հայրը իրան աշակերտ է տվել վաճառականի մոտ
և վարձատրության մասին թողել է վաճառականի խղճին։
Թագավորին պատմում է տղան, թե՝ քանի որ էս խոզեինը
խիղճ չունի, ինձ համար մեռածի հաշվում է, և ես դիմեցի այդ
միջոցին։
Կանչում է թագավորը դահիճներին, թե՝ այս տղային տարեք
կախեցեք։
Դահիճները տանում են կախելու։
Թագավորը հարցնում է վաճառականին, թե՝ էլ ուրիշ ասելու
ոչինչ չունե՞ք։
— Ոչինչ չունեմ, թող տանեն կախելու, դա ուզում էր ինձ
կենդանի թաղել,— ասում է վաճառականը։
Երկրորդ անգամ հարցնում է թագավորը վաճառականին, թե
էլ ուրիշ ասելու կամ գանգատ չունե՞ս։
— Ոչ, ոչինչ չունեմ ասելու, թող տանեն կախելու։
Երրորդ անգամ հարցնում է թագավորը և միևնույն պատասխանն
է ստանում, թե՝ թող կախեն։
Թագավորը մարդ է ուղարկում դահիճների մոտ, թե՝ ետ բերեք
տղային, միք կախիլ։
Թագավորը հրամայում է դահիճներին, թե՝ վաճառականին
տարեք կախելու։
Դահիճները տանում են վաճառականին կախելու։
Թագավորը հարցնում է տղային, թե՝ էլ ուրիշ ասելու կամ
գանգատ չունե՞ս խոզեինիդ վրա:
Տղան ձայն չէ հանում։
Երկրորդ անգամ ասում է տղային, բայց դարձյալ պատասխան
չկա։
Երրորդ անգամ հարցնում է տղային, թե՝ պատասխան տուր,
խո էլ ոչինչ չունես ասելու։
