Էջ:Ghazaros Aghayan, Collected works, vol. 1 (Ղազարոս Աղայան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/386

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Հիմա պիտի ասեք, այդքան մարդկանցը որ կանչեցիր, հապա այդքանին ի՞նչպես պիտի կերակրեք: Մի՛ վախենաք, այդ շատ հեշտ է։ Դրանք իրենց կերակուրներն էլ իրանց հետ են բերում, դեռ մի բան էլ ավելի։

Մենք արդեն երկու մեծ ղոչ ունեինք, գիտությամբ այգեքաղի համար գիրացած, մի քանի էլ թոխլի ու այծ: Մայրս չորս թոնիր հաց թխեց, բավականաչափ էլ գաթա, նազուք։ Պանիր էլ շատ ունեինք, խաղողն ու մյուս մրգերն էլ այգին լիքը, էլ ուրիշ ի՞նչ էր հարկավոր։ Իսկ մեր հյուրերն էլ բերին ամեն մի տանից մի քանի եփած հավ, բոլ գաթա, բաղարջ, կաթնահունց։ Ամենից շատ մեր սանամայրերն էին բերել:

Հիմա էլ պիտի ասեք. այդ ի՞նչ այգեքաղ է. դա մի ուխտագնացության, սար գնալու, կամ հենց ուղիղն ասած, հարսանիքի պես բան է:

— Այո՛, հենց այդպես է. դեռ դրանցից մի բան էլ ավելի համարեցեք։

Այգեքաղի օրը բոլոր երեխեքն ու կնանիքը, բոլոր հարսներն ու աղջկերքը զուգվել զարդարվել էին իրանց տոն օրերի ամենանոր ու գեղեցիկ հագուստներովն ու զարդարանքներովը։ Տղամարդիկն էին մնացել իրանց ամենօրյա հագուստումը, միայն գդակներն էին նոր դրել։ Տղամարդիկը չէին փոխել իրանց հագուստը, որովհետև նրանք պիտի կթոց շալակեին, շալակ տային, խաղողը կխճորեին,— կոխ տային, տակառները սարքեին։ Էլ վաղուցվա պես հնձանում չէին կոխ տալիս, այլ նոր, եվրոպական ձևով ամեն սարքն ու կարգն ունեին, այսինքն մի քանի ահագին կիսատակառներ, նրանց վրա դրած՝ հատակը ծակծակոտ մեծ չան և էլի ուրիշ մի քանի տեսակ չաներ։ Խաղողն ածում են ծակծակոտ չանի մեջ, նրանում մեկը կանգնած, ոտները հանած, փոխկերքը վեր կապած, կոխոտում է և թափում կիսատակառը, որի մեջ գինին մնում է մի քանի օր, մինչև եփ է գալիս, ճաճան (չեչը) երեսին կանգնում, գինին պարզվում, այնուհետև կիսատակառի վարի ծորակր բաց են անում, գինին թափում են, ածում տակառների մեջ ու հետո տանում դնում մառանումը։ Բայց այս մանրամասնությունները հիմա թողնենք։

Առավոտը վաղ-վաղ հասանք այգին։ Ոչխարները մորթոտեցին,