մեզ վրա է դրած և ուրիշ ոչ ոքին» («Մեղու Հայաստանի», 1867, օգոստոսի 26, № 32, էջ 271—2. Սեդրակ Մանդինյանց.— Ծանուցումն)։
Մանդինյանցն ուղղակի չի ասում, որ «Արություն և Մանվել»֊ին վերաբերող անստորագիր քննադատական հոդվածի հեղինակն էլ ինքն է, բայց առանց դրա էլ «Ծանուցումն»֊ից և Աղայանի որոշակի վկայությունից հետո կասկած չի մնում, որ այդ հոդվածի հեղինակն իրոք Ս. Մանդինյանն է։
«Արություն և Մանվել»-ի առաջին հրատարակության անվանաթերթի վրա վերնագրի տակ նշված է՝ «Ազգային վեպ. հատոր առաջին»:
Բացի այդ մի առանձին թերթի վրա գրված է.
- «Նվեր համագգի գյուղացվոց
- Աշխատասիրողից»:
- «Նվեր համագգի գյուղացվոց
Այս ընծայագրությունը վեպի հետագա հրատարակություններում չի պահպանվել:
Հեղինակի նախնական ծրագրի համաձայն՝ 1-ին հատորին պետք է հաջորդեին 2-րդ ու 3-րդ, թերևս նաև 4֊րդ ու 5-րդ հատորները։ Բայց այդպես չստացվեց։ Աղայանն այլևս չդրեց վեպի որևէ նոր հատոր, այլ հիմնովին վերամշակեց և ընդարձակեց այդ «առաջին հատորը» բաժանելով այն «գրքույկների», ամեն մի գրքույկում ավելացնելով նոր գլուխներ և առանձին գրքույկներով հրատարակեց վեպը 1Տ88—1901 թթ․ ընթացքում։
Վեպի առաջին հրատարակությունից ճիշտ քսան տարի հետո՝ 1887 թվականի ապրիլին «Աղբյուր» ամսագրում Աղայանը տպագրում է հետևյալ ծանուցումը.
«Տպագրության համար պատրաստ է Արություն և Մանվել Ազգային վեպ.
Սրա մի մասը քսան տարի առաջ տպագրվեցավ կիսատ֊պռատ և տպագրական սխալներով լիքը, բայց այսուամենայնիվ կարգից դուրս ընդունելություն գտավ և ամենքն էլ անհամբեր սպասում էին երկրորդ մասի տպագրությանը։
Այժմ թե՛ առաջինը և թե՛ երկրորդը միացրած, լրացրած և ամբողջացրած է, օժանդակող ձեռքերի է սպասում, որ լույս տեսնի։
Բաժանորդագինը 2 մանեթ է... Ամեն մի տասը բաժանորդ գտնողը կամ գրվողը մի օրինակ ձրի կստանա։ Մասնավոր նամակով դիմած շենք մեր ծանոթներին և բարեկամներին, հուսալով, որ նրանք ինչ որ կարող են անել, կանեն։
Այս հայտարարությունից մոտ մեկ տարի հետո լույս է տեսնում վեպի
