Էջ:Ghazaros Aghayan, Collected works, vol. 3 (Ղազարոս Աղայան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/177

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

ոտանավոր և ապա Պ, Պռոշյանցի «Ցեցեր» ֊ը, որոնք առաջին տետրում զեռես ցեցեր չեն, րայց մյուս համարում ցեցեր կր- դառնան անշուշտ։ «Ցեցեր»-ի մասին կխոսենք, երբ կվերջանա։ «Բարեպաշտ մարդիկ» պ. Բարխուդարյանի երգիծաբանու¬ թյան <րՆերածությունը» (նախերգանք) մի Լավ նմուշ է, որ ցույց է տալիս, թե վրացի պարկի֊պզուկ ածող թափառական աշրղներր ինչ ձև։վ են երգում այնպես ափ հափո և անընղ- հատ։ Այդ նմուշը մյուս կողմանե մեր միտքն է բերում հան¬ գուցյալ Բաղքցու հանգավոր ֆելիետոնները։ Այս մասին հեղի՝ նտկր ինքը ներողություն է խնդրում, իհարկե ծաղրական նե¬ րողություն, բայց մեկ է( ինքն իրան սիրտ է տալիս ասելով Pujjg ինձ այս բանն իզուր Այսքան պիտ անհանգստացնիt Մի թե առակս հազար ու բյուր Մւսրղկանց ձեոր պիտի անցնի: Հայտնի է, որ առհասարակ Հայ ազզը չէ ընթերցասեր. Կարծես իզուր բազմավաստակ Սուրբ Մեսրովրը հնարեր տառեր։ Գուտտևնրերգի գյուտից անմահ Հայերը չեն քաղում շատ շահt Այս կարծիքը շատ սխալ է։ Հաչերը չեն կարդում վսեմ հե- ղինակություններ, չեն կարդում հանճարավոր Շիլլերի աննման Վիլհելմ Թելը, Հովհանա Դ'Արքը, Դոն֊Կաոլո սը և այլ այս֊ պիսիք, բայց շատ սիրով կարդում են հիմար բաներ, անճոռ֊ նի և անճաշակ գրվածքներ։ Երևի այս բանը նկատել է ինքո պ. Բարխուդարյանցը և խոր զգացել։ Տեսնելով, որ իր սիրած ու փայփայած հանճարներից օգուտ քաղելու չափ հասած չէ հայ ժողովրդի միտքը, տեսնելով, որ նրա ականջին դեռ շատ խորթ է հնչում եվրոպական հանճարների սքանչելի մուզիկան, ճարահատյալ սկսել է հայի ականջին պարկի֊ պզուկ ածեր Սրանից լավ ապտակ անճաշակ հայի երեսին տալ կարող չէր պ. Բարխուդարյանցը, թեև այս արել է մեր ասածի հակառակ նպատակով։ Պարոնը կարող է ապահով լինել, որ իր երդի֊ ծաբանությունն անհամեմատ շատ ընթերցողներ կունենա, քան 1212 Աղա յան, հրկերի ժողովածու, fi. Ill 177