մի կրիտիկոս է հարկավոր «Մուրճ»-ին։ Այսպիսի կրիտիկոսը կազդե և նույնիսկ «Մուրճ»-ի վրա ավելի, քան պ. Բարխու- դարյանի որևէ երգիծաբանությունը։ Կրիտիկայի չլինելը տկա- ըության և հիվանդության նշան է. այդ հիվանդությունը կարոդ է բուժել միայն իր դործին հմուտ, անկախ և ինքնուրույն քննադատող կրիտիկոսը։ Հարկավոր է այսուհե տ և անդամա¬ տել մեր գրականությունը անխնա, թեև շատերը վայ ու վայ բարձրացնեն։ Հարկավոր է մեր գրականությունը սրբել, մաք¬ րել ֆիլոքսերայից, շանտաժներից, ցեցերից, գրագողներից ե բանագողներից, գրական չարչիներից, սրբավաճառներից։ Հարկավոր է սրբել, մաքրել Ավգիասի գոմերը։ Եթե (ГՄոլրճ))-ր կոչված չէ սրա համար, թող ուրեմն հայտարարե, որ այսինչ տեղ մի նոր գոմ է բացվել, ուր ամեն մարդ կարող է իր էշն ու ձին կապել։ Ո չ, «Մուրճ» ֊ից մենք աչս հույսը չունինք, այլ շատ բան ենք սպասում և իրավունքով։ Ամենայն ծառ, որ ոչ առն և զպտուղ բարի, հատանե և ի հուր արկանի։ Ահավասիկ տապար առ արմին ծառույն կա։ Ինչպես որ է պ. 3 աղուր յան ը քաղաքական տեսության համար, մի այդպիսի անձն, չենք ասում ավելի, հարկավոր է կրիտիկական բաժնի համար, որ նույնչափ կարևոր է, որքան և քաղաքական բաժինը, եթե չա¬ սենք ավելին։ Պետք չէ խաթրապահ լինել, այլ ճշմարտապահ։ Խաթրապահությունը կհասցնե խնամության, որից արդեն ղդվել ենք ց վեր ջին աստիճան։ (ГՆերքին տեսությունյ>։ Այս բաժինը դատարկ է, մինչդեո ամեն բաժնից ճոխագույնը պետք է լիներ։ Այս էլ մի նոր ապացույց, որ «Մուրճ»֊ը դժգոհ, անբավական և հարուստ մտքի տեր աշխա՛տակիցներ չունի։ Այս բանի մեջ մի քանի ան¬ նշան լուրեր կան, որոնք վերաբերում են իրան «Մուրճ»֊ի ներ¬ քինին, թե նրա խմբագիրն ինչ ու ինչ կարգադրություն է արել, թե ինչպիսի առակներով է ուզում կերակրել իր սոխակներին, վերջապես ինչպիսի ուղղագրության է հետևում։ Բիչ առաջ մենք ասացինք գրագողության մասին։ (ГՄուրճո֊ի առաջին երեսները հին ուղղագրությամբ սրբագրված և տպա¬ գրելու պատրաստ էինֆ որ դուրս եկավ մեր առաջարկ ած ուղ- ղադրության հրահանգը' (ГԱղբյուր»-ի աշխատակիցների հա¬ մար։ Պարոնը կարդալուն պես առանց երկար մ տածելու' ի ս- 1*5
