նորա մեջ կարդա յուր գրածի տպածը։ Այնտեղ Մարտիրոս բառը նույնպես գրված է դասի գլխին երկու տեսակ տառով, շղագրով, որ իրանց գրածին ավելի նմանություն ունի և բոլորագրով, որ քիչ տարբերություն ունի։ Երեխայոց ինքնագործունեությանը կմնա այդ փոքր տարբերություններից չընկճվիլ և ժրաջան մշակի պես աշխատելով սովորել իրանց դասերը։ Բոլոր դասերի բովանդակությունն է հետևյալը.
Մարտիրոսը գնաց ուսումնարան, իսկ Արշակը մնաց տանը: Արշակին չուզեցան տանել ուսումնարան, ասացին, դու դեռ փոքր ես, բան չես հասկանալ, երբ որ կմեծանաս, քեզ էլ կտանենք վարժարան: Արշակը ճարահատած, լուռ ու մունջ սպասեց: Վերջապես ուսումնարան գնալու օրը հասավ, Արշակի ութ տարին լրացավ, նա շատ ուրախացավ ու շատ խաղաց այդ օրը և բարձր ձայնով երգելով, ցույց տվավ յուր մանկությունը.
|
Սրա մեջ կան բոլոր տառերը։ Յուրաքանչյուր դասին նախընթաց դասի վերա ավելանում է մեկ կամ երկու բառ, բայց ոչ ավելի, քան երեք կամ չորս տառ։ Վարժապետը ամեն անգամ պետք է կարդա դասի գլխավոր նյութը, որ լինում է առանձին, շղագրով, հետո երեխայքն են կարդում իմանում նոցա հնչյունները և գրում իրանց գրատախտակի վերա։ Այդ գլխավոր նյութից կազմված է ամբողջ դասը, որ առաջ վարժապետի թելադրությամբ գրում են և հետո կարդում իրանց գրածները և ապա տպածը։
Թելադրությունը լինում է երկու անգամ, մեկով դաս է տրվում, մյուսով դաս ստացվում, որով ստուգվում է, թե արդյոք լավ է տպավորվել մտքերում հնչյունների ձևակերպությունր։ Այս վերջին փորձը, այսինքն տրված դասից համար առնելը, լինում է առանց աշակերտներին նախապես բառեր տալու՝ նրանից օգուտ քաղելու համար, ինչպես այդ արվում է նոր դաս տալիս, այլ բոլորովին սրբել է տալիս
