Ինչպես որ ան, չը և կթ մասնիկները բառերին կպչելով նրանը կանոնավոր վանկվիլը խանգարում են, այդպես էլ շատ անգամ երկու ջոկ֊ջոկ բառեր միանում են իրար հետ և ուղիղ վանկելու գործը խանգարում։ Օրին մարդ և քնակբարերը իրար վրա բարդվելով' դառնում են մարդաբնակ, ձեթ, նկար' ձիթանկար, նոր, նշան' նորանշան, քար, գրիչ քարեգրիչ: Հիմա եթե այդ տեսակ բառերը մեր գիտցած կանոնով վանկենք, կդառնան' մար-դար֊նակ, ձի թան-կար, նորան-շան քարեգ-րիչ, որճ ինչպես տեսնում եք, սխալ կլինին։ Այդպիսի տեղերում ը վերջին բառերը ինչպես որ ջոկ եղած ժամանակ վւսն կվում են, էլի այնպես պիտի վանկ- վին։ Օրինակ, մարդա-բը-նակ, ձիթա-նը-կար, նորա-նը-շան, քարե-գը-րիշ, կամճ քարե-գրիչ (գըն րը֊ին կպցնելով)։ Այս տեսակ բաոեյ։ շատ չկան, պատահած ժամանակ ես ցույց կտամ, թե ինչ բառերից են բարդվել և ինչպես ։պետք է կարդացվեն։ Բացի դրան ցից մի քանի բառեր էլ կան, որոնք մեր գիտեցած կանոնով լեն կարդացվում, որովհետև մեր ասածի պես չեն գրվում։ Ահա այս տեսակ բառեր ես կգրեմ, իսկ դուք կարդացեք.
(ասում ենք)
քարմունք, զբոսնել, զգալ, զզասա, զգեստ, զգուշություն, զմայլ շտասյել, շտեմարան սկեսուր, սկիզբն, սկսել ստույգ, ստվեր, ստրուկ, ստեղծող, սքանչելի:
(գրում ենք)
զբաղմւոնք, զբոսնել զգալ, զգաստ, զղգեստ զգուշություն, զմայլիլ շտպել, շտեմարան սկեսուր, սկիզբն, սկսել ստույգ, ստվեր, ստրուկ սոեղծող, սքանշելի:
Ահա այս բառերը պետք է առաջուց իմանաք, թե ինչպես են ասվում, որ դրածն էլ այնպես կարդաք, և ոչ թե զգալ, շասապել, ստորագրել, ստանալ, ինչպես մյուս բառերն
են կարդացվում։ Կամ, եթե կարող եք, աշխատեցեք այնպես կարդալ, որ թ չընկնի ոչ բաղաձայնից առաջ և ոչ հետո։ Լսեցեք ահա ես ինչպես եմ կարդում' Ստե-փան, և ոչ
