Սպարտաըիք իրանց քաղաքի չորս կողմով պարիսպ չէին քաշում թշնամուց ապահով մնալու համար, վախենալով, թե միգուցե այդ հանգամանքը ժողովրդի ուժն ու քաջությունը նվազեցնե, այլ աշխատում էին ի ձեռն մ արմն ավարժության իրանց անձը պատրաստել վահան ամրության, որով կարասցեն գամենայն նետս մուխս թշնամյացն շիջուցանել։
Որպեսզի մենք առանց ձանձրության կարողանայինք «գուտ քաղել այս կենսատու պարապմունքից, հարկավոր է աչքի առաջ ունենալ հետևյալ նկատողությունը։
Մարդս կարող չէ թաքցնել յուր մեջ՝ այն, ինչ որ այլևս չէ թե ընդունակություն կամ տրամադրություն է, այլ շոշափեչի մի բան է դառած։ Ըմբիշները, որոնք սովորաբար ու՝ Տորքա ըղունկներով քարեր փորելը, և Սյավ ծովին մեջ ա հապին քարեր նետելով ալեկոծություն անելը, Մեծին Տրդա տա երևելի նահատակությունները , Վարազդատա նետաձգությունը, վազեչը և ցատկելը, Հզոր к աի Աշոտ Երկաթին հաստ երկաթյա գավազանի ծոելը, Հավնոմւի է պչխարիպ զորապետին մի սրի հարվածով երկաթե դոներ կոտրելը, Ա. է Վոնի Ռուբեն որ դվան բաղանիքի մեջ ջրով լիքը մարմարյա ավազանները իր սաստիկ զորությամբ վեր վերցնելով Հոլնաց կայսեր աոաջ գնելը է այլն։ Սրանց նման հազար ու մեկ օրինակներ, որ մինչև մեր օրերն անգամ տեսնում ենք Հայոց աշխարհիս որդվոց մեջ, ցույց են տալիս մ1ը նախնյաց մ արմն ավար ծ ական դաստիարակություն ունենալը («կռունկ Հայոց աշխարհին», 1860 ամի, երես 167)։
Մեզ ոչինչ չէ մնում սորա վերա բան ավելցնել, բացի ափսոսալուց, որ այս խոսքերը ահա իննր տարի է, որ ասվել են, բայց սոցա կատարման նշանը ոչ մի տեղ մեր Հայոց աշխարհին որգոց մեջ չի երևում, իսկ եթե ոք մեր գյուցազանց քաջագործությունը աոասպելաբանություն կհա՜Լ մարե, թող իմանա, որ մ արմնավարժութ յամ բ մարդիկ այնչափ շատ ուժ են ձեռք բերում, որ քաղաքե քաղաք թափառելով ցույց են տալիս իրենց շնորհքը ոչ սակավ գնովг երեսուն֊քաոասուն փութ բան բարձրացնելը, տաս փոլթանոց բան մի քանի տասնավոր քայչ նետելը շատ հեշտ և դյուրին բաներ են նոցա համար» Ւսկ որ ինչ կվերաբերի ճարպիկության, այդ Վարժությանը մեջ այն աստիճան զարգանում են, որ վարժողոլթ յան զոհությունը չիմացողին աչքակապություն է համարվում և կախարդություն և չէ կարծում, որ այդ բանը ստոլգապես այդպես կատարվելիս լինի Ինչ է ֆոկուսնիկների (ձեռնածու) գլխավոր գաղտնին, եթե ոչ ձեսաց զարմանայի արագաշարժությունը, որ այնչափ սաստիկ, որ մեր աչքին չի երևում, թե երր և ինչպես արավ։ Իսկ մենք մեր տգիտությամրց այդպի սիներին աչքակապ ենք համարում к ամենաչնչին լարախաղ» ցիճարպիկությունը ի վերուստ իջած մի առանձնաշնորհություն
