շինել... Բայց ի՞նչ եմ ասում, ո՞վ է տվել քեզանում այդքան տակտ ու շնորհք, դու գիժ ես, էլի նա քեղ կպահպանե, քան թե դու նորան։ Նախկին վարժապետները փոքր-ինչ գրգռված են նորա դեմ, բայը իզուր։ Դու նոցա թակարդն ես ընկել և լավ կանես, որ շուտ դուրս գաս այդ թակարդիը և իզուր գործիք չդառնաս
Այդտեղի բոլոր վարժապետներին ճանաչում եմ բացի Քալանթարյանից, դա երևի լավ տղա է, որ դու հավանել ես, ես հավատում եմ, բայց չլինի թե դա էլ քեզ նման գիժ է, ըստ որում երկուսիդ խոսքը մեկ է: Ազնիվ գծեր մեզ սլետք են,բայց ոչ չափազանց և միակողմանի, առաքինությունը պետք է խոհականության վերա լինի հիմնված։ Բարևնր ամենքին և իմ կղմանե սե՛ր և միաբանություն, քարոզիր: Հայաստանի այժմյան վիգճակը պահանջում է վոր կրոնով անջատվածներն ամգամ միանան: Իսկ դուք որ հայոց միակ հուեսերն եք, ըստ վորում հաեի ապագան ազգաին դասեիրակությունից պիտի ծնանի, մէ՛ղք և զարհուրելի հանցանք կլինի ամեն մեկիդ կողմից եթե դուք զգաք ձեր վսեմ կոչումը ու Պապյանգների ու Բաբաջանյան վասակների կարգն ընկնեք: Գո՛րծ պարոներ, գո՛րծ, ինչ ցնորքներով եք պարապած, ամոթ չէ՛ ձեզ: Այդ բանն պուրիշ ժամանակ ներելի կարող էր լինել, բայց այժմ հաերենիքը միության է կարոտ և ոչ խրովության...
5. ՄԻՔԱՅԵԼ ԲԱԴԱԼՅԱՆԻՆ
(Շուշուց—Ղարաբաղի անհայտ մի գյուղ)
181 թ, նոյեմբերի 15 (որ է աշխարհիս վերջին օրն), Շուշի.
Սիրելի Միքայել,
Քեզանից երկու նամակ եմ ստացել, մեկով հայտնում ես հոգովայդ ցավը, մյուսով մարմնույդ։ Աստված երկուսին էլ առողջություն տա։ Մարմնական տկարությանդ մասին