39. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈԻՄԱՆՅԱՆԻՍ
(568)
Տպագրվել է միայն ԳԺ 1-ին գրքում, էջ, 514։
էջ 568. «Նամակներդ ստացել եմ»—Թումանյանի այդ նամակներն, ըստ երևույթին, գրված են եղել 1890 թ. սեպտեմբերի սկզբներին, բայց հայտնի չէ, թե որտեղ են մնացել դրանք։
Աղաբեգ— Աղայանի մորաքրոջ տղան:
40. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈԻՄԱՆՑԱՆԻՆ
(568-569)
Տպագրվել է միայն ԳԺ 1-ին գրքում, էջ 515։
Էջ 568. «Գալու oրերu մոտենում են» —Աղայանը նկատի ուներ, որ իր աքսորի ժամկետը լրանում էր 1899 թ. նոյեմբերի վերջում։
— «Աղաբեկին գրել եմ...» — Աղայանի գրած այդ նամակը մեզ հայտնի չէ։
41. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈԻՄԱՆՅԱՆԻՆ
(569-570)
Տպագրվել է նախ ԳԺ 1-ին գրքում, էջ 515—517 և ապա՝ «Երկեր», հ, 7, էջ 504—505,
էջ 569. «Հոկտեմբերի 29-ի... նամակդ ստացա...» — Թումանյանի այդ նամակն էլ մեզ հայտնի չէ։
— «Ստացա և վենետիկցոց նամակը» — հայտնի չէ այդ նամակը։
— «Իրենց խնդրած գրերն ստանալու համար» — հայտնի չէ, թե վենետիկցիներն ի'նչ գրքեր են խնդրել և ստացել Աղայանից։
«Հանձդ առած պաշտոնը... դասերդ նմանապես...» — ըստ երևութին Թումանյանն իր նամակում տեղեկացրել է, որ ինքը հայոց գրականության պատմության դասեր է տալիս Ներսիսյան դպրոցի վերջին դասարանների աշակերտներին։
Էջ 570. Նատալիան—Աղայանի կինը։
— Օլյան—Հովհ, Թումանյանի կինը։
— «Տիգրանի «Սուրհանդակը» — Աղայանը նկատի ունի «Տարազ»-ի այն բաժինր, որը կոչվում էր «Սուրհանդակ». Դա մանր լուրերի և կամ իր հեռավnր թղթակից աշխատակիցներին տեղեկություններ հաղորդելու բաժինն էր:
