Րամից խընամողն է նա,
Զգերելոյ դարծըն կամենայ:
Իսկ դու ի մեղաց զըղջա՛
Եւ յուսով ի նա հաւատա՛,
Գըթած ւ ողորմած է նա,
Զմաքսաւորն և զպոռնիկն յիշեա՛:
Որ և նոյն աստուածն է նա,
Ամենի զղչալն աղերսայ,
Րամից բոլորեց արքա,
Զսառնացեալս ի սէր քո վառեա՛:
Իսկ ես յանցաւոր գըտայ,
Զ՞ի ի քէն մեղօք հեռացայ:
Սիրով զիս ի քեզ կապեա՛,
Զիս արժան տեսոյդ քո արա՛:
Նան եղկելոյս գըթա՛,
Անառակ որդոյս ողորմեա՛:
Ահա ի քէն մերժեցայ
Եւ ըզգութ սիրոյդ մոռացայ.
Սովամահ եղեալ շրջիմ,
Յագարակ դիւացըն ընթացայ.
Եւ արդ ճըշմարիտ ծանեայ
Զիմ մեղաց մուրհակն ընթերցայ.
Լերինքդ ի կշռել կուգայ
Եւ մեղաց իմոց թիւ ոչ կայ:
է՜, ողորմելի ծառայ,
Զքեզ յանձն աստուծոյ արա:
Թէպէտ քո չարիքն յոլով,
Որ թըւով ի հաշիւ չըկայ,
Վերըստին մեղաց թափեա՛
