Էջ:Grigoris Aghtamartsi, Taghs (Գրիգորիս Աղթամարցի, Տաղեր).djvu/23

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Նա չար բանիւք պատրեաց զիս այն չար ոգին
Եւ նա ննջեաց ընդ իս յայնըմ գիշերին:
Եւ յարուցեալ գընաց պանդոկապանին
Ի վանքըն բարկութեամբ սուրբ Մարինոսին.
Զհայրըն թըշնամանէր, զմիաբանս նորին՝
«Պոռնիկ, պեղծ, խաբեբայ» ասելով նոցին:
Ասաց հայրըն վանաց պանդոկապետէն,
Թէ՝ Ի՞նչ վընաս եհաս ի մէնջ քո անձին
Կամ տան և ընտանեաց և ընչից քոյին,
Ընդէ՞ր թըշնամանես ըզմեզ զայրագին:
Թէպէտ եմ անարժան ես ի մէջ սոցին,
Այլ աբեղայքս հաճոյ ծառայք են փըրկչին,
Եւ զիա՞րդ իշխես դու հայհոյել զնոսին,
Որք են իբրև հրեշտակ ամենակալին:
Յայնժամ պատասխանեալ պանդոկապետին,
— Ո՞ւր է այն Մարինոս աբեղայ քոյին,
Որ օթեցաւ առ իս ի յիմ պանդոկին,
Սիրով մեծարեցաք ի յարկըս ներքին:
Ըզդուստրն իմ յըղացոյց ի յայն գիշերին,
Զիս ատելեաց իմոց արար նախատին,
Եւ սիրելեաց իմոց տըրտմութիւն հասին,
Եւ թըշնամիքս ամէն զիս այպանէին:
Իսկ Մարինոս չէր անդ յայն ժամանակին.
Եւ հայրն ասաց, թէ՝ Գայ, գանեմ սաստկագին,
Ի վանացս արտաքսեմ ըզնա տըրտմագին,
Որ դու ևըս լըսես զհամբաւ նորին:
Եւ ի տուն իւր դարձեալ պանդոկապետին,
Եւ եկըն Մարինոս, հայրն եհարց նըմին,
Թէ՝ ննջեցե՞ր ընդ դստեր պանդոկապետին.